Köhnə Bakı. Hüseynqulu Sarabski

hörəm səni.

      Əlimdə açarım yox,

      Bir açam, görəm səni.

      Dalımı dağa verrəm,

      Dağdan da dağa verrəm,

      Bilsəm, haçan gələrsən,

      Canımı sadağa verrəm.

      Mən aşiq, adı qardaş,

      Ağzımın dadı qardaş,

      Çağırram, hay verməsən,

      Tutaram yadı qardaş.

      Qəbir üstündə qadınların ürək yandıran oxşama səsləri, mollaların Quran və Yasin oxumaları ölgün şüalar saçan günəşin dağlar arxasında gizlənməsinə qədər davam edərdi. Sonra hər kəs öz evinə qayıdardı.

      Bayram axşamı gecəsi bütün ailə evə toplanardı. Qələmkar süfrə ortalığa döşənərdi. Evin yuxarı başında “uşaqların atası” üçün xüsusi döşəkçə salınardı. Süfrə üstə hazırlanmış xonçaya kimsənin əl uzatmağa ixtiyarı yoxdu. Kiçikyaşlı uşaqlardan biri ara-sıra xına ilə qızardılmış əlini yemiş almaq üçün qorxa-qorxa xonçaya uzatdıqda böyük bacısı onun əli üstə vurub yavaş səslə, “Çək əlini, ağa döyər” – deyib onu qorxudardı. Evin kişisi icazə verməyincə heç kəsin ixtiyarı yoxdu, əlini xonçaya uzatsın. Kişi isə hələ məşğuldu. O bir bucaqda salınmış qələmkar canamaz üstə qiraətlə namaz qılır. Onun qırxılmış başında paxlavaşəkilli ağ araxçın, əynində qara şaldan beli büzməli don, donun altında tirmə döşlük, belində ağanı qurşaq, ayağında gen lifəli, qara mahud şalvar və qırmızı-badamı puta corabı vardı. O heç tələsməz, namazını bitirdikdən sonra “Həvvil həlana ila əhsənül hal” duasını oxuyardı. Bu halda on səkkiz yaşlı böyük oğlu içəri daxil olub küçələrdə tüfəng atıldığını, beləliklə, ilin təhvil olunduğunu xəbər verirdi. Ata qoltuğundan güləbətin şəkilli saat qabını çıxarır, gümüş saatının qapağını açıb saata baxır, ilin təhvil olmasına bir neçə dəqiqə qaldığını bildirir, canamazı büküb yığışdırırdı. İrəli gəlib süfrə başında salınmış döşəkçə üstə oturaraq arxasına qoyulmuş nazbalışa söykənirdi. Hamı xonçanın başına toplandıqdan sonra bir qədər bayram yemişindən yeyir, anaları südlü plov qazanını yerə qoyurdu. Hər uşağın payını öz boşqablarına tökərək verirdi. Südlü plov yeyilib bitdikdə sonra süfrə yığılırdı.