Rübənd. Nihan Şəhla

var, kosmik fəza kimi? Çoxmu insanın həyatına son qoydun? Varlığının üstündən xətt çəkdin, taleyini qara yazdın? Dəniz, .....dəniz… sevmirəm səni.

      Əndamını həvəslə qucaqlarkən dalğalar,

      Qəlbimlə qasırğalar, fırtınalar coşaydı,

      qısqanclıqlar doğaydı,

      Məni hirsim boğaydı.

      Cumub alaydım səni dalğaların əlindən,

      yapışaydım belindən.

(M.Müşfiq)

      “Məni həvəslə qucaqlarkən dalğalar”, çox-çox ümid edirəm ki, məni onların əlindən ala biləcək bir KİMSƏ tapılmayacaq.

      Dəniz, məni qəbul et, səninəm.

      GEDİRƏM

      Səsimi sizlərçün qoyub gedirəm. Fəzadan asacam onu. Heç PLAY basmaq da gərəkməz. Sadəcə məni düşünməyiniz yetər ki, səslənim sizlər üçün.

      Sözlərimi qulaqlardan şəbəkə sırğa kimi asıb gedirəm. Baxın, qırılmasın, hayıfdı.

      Haqlı olduğum dəqiqələrin aciz hönkürtüsünü, taleyinsə mənə etdiyi haqsız iradları bir siniyə yığıb, bəzi kimlərin yox vicdanının məhkəməsinə buraxıb gedirəm.

      Xatirələrimi yüklədiyim son və gecikmiş qatarın qulaqbatıran uğultusu ilə sizləri perronda tək buraxıb gedirəm.

      Sınıxmışam davalardan, şavalardan. Piara ehtiyacım yox, qanmırlar bunu. Üzümə ələk tutub gedirəm.

      Hər şeydən küsüb, inciyib gedirəm.

      Kölgəm də bəyənmir məni. Əvvəllər mənimlə gizlənqaç oynayardı, indi daşqalaq edir. Neynim? Dabanlarını dabanlarıma tikim? Qorxuram, atar məni. Bu boyda itkiyə dözə bilmərəm sonra…

      El içinə necə çıxaram? Kölgəsiz qadın.....Məni cadugər pəri sanıb odda yandırarlar..... Ona görə dördəlli yapışmışam kölgəmin ətəklərindən ki, məni atıb getməsin. Ona nə var? Onun sifəti yoxdur ki.....qızarsam, mən qızaracağam.

      Silflərlə salamandrlar, su pəriləri ilə cırtdanlar məni gözləyirlər. Burda qiymətim yox ki...... Onların şahzadəsi olmağa gedirəm. Burda ölüb, orda dirilməyə gedirəm.

      Ədalətin həyatlara yamandığı yerə gedirəm.

      Nurun zəfər çaldığı, ruhların ucaldıgı, insanların qocalmadığı və yalanların yox olduğu yerlərə gedirəm.

      Bir az uzaq dur məndən, Günəşimin qarşısını tutma. Sən ki, hələ yalanlardan və murdarlıqlardan bezməmisən. Qal onda burda. Məni isə burax, gedim.

      Məni yalqız buraxan gecələrdən töycü almağa gedirəm.

      Suallarımı bu dünyanın tərkini bilən qocalarla paylaşıb gedirəm. Cavabları göylərdə axtaracam.

      Heç ayağımın altına, önümdəki yolun ağına baxmadan gedirəm. Bilirəm ki, nə yıxılanam, nə büdrəyən.

      Sizləri mənsiz buraxıb gedirəm.

      Gedirəm, əfsus, xatirələrimə virus düşüb, silinib hamısı. Hayıf o cındır, yamaqlı xatirələrdən…

      Gedirəm. Cavab verməyə gedirəm.

      Bir dar ağacı qurulub mənimçün. Gərək o ağacın gözünü yolda qoymayım.......

      Nə vaxt qayıdacam?

      Ah, nə acı zarafat.... gözləyin… gözləyənçün qayıdacam.

      Günəşlə ay göy qübbəsində eyni vaxtda görünəndə –

      Qara daşlar günəşdən ilham alıb göyərəndə –

      Xeyirlə Şər barışıq elan edəndə –

      İlk baharla son bahar bir araya gələndə –

      Bax onda gözlə məni.

      Pəncərə önündə durub, gecənin lal sükutuna tamaşa edərsən, ayın şüasını badənə doldurub başına çəkərsən, cəsarət toplarsan, iradəni yumruğuna düyərsən, səni sürpriz gözləyir.....sonra fırlanıb arxana baxarsan: sənin odanın ən sevimli yerində – kresloda, soba qarşısında tapacaqsan məni.

      İSTƏYİRƏM…

      ÇOX ŞEY İSTƏYİRƏM

      İstəyirəm külək olum, bacalardan dolum, sobaları söndürüm.

      İstəyirəm uğultu olum, nəvəsinə qorxulu nağıllar danışan nənənin sözlərinə qüvvət.

      Sonra hənirtiyə çevrilim, gözü qapıda, qulağı səsdə, canı əsirdə qalmış tənha qadının qulluğunda durum. Gözünü qapıdan çəkim, canını əsirdən qurtarım, qulaqlarını elə oxşayım ki, bir də səs gəzməsin.

      Gecə klublarında oxuyanların əlindən mikrofonu qapım, romansları öz bildiyim tərzdə oxuyum.

      İstəyirəm alatoran olum, nə çox tünd, nə çox açıq. O ala-toranda sevgisini paylaşanlara dil verim. Əllərindən tutum, göl sahilinə endirim…, bayquşları susdurum ki, gözəlliyə pəl qatmasınlar.

      İstəyirəm bir əsgər məktubu olum. Gözü yolda qalan analara hədiyyə.

      İstəyirəm sağalmaz bir xəstəlik olum, pislərin, əclafların, alçaqların canına çöküm, sümüklərinəcən didim-dağıdım onları.

      Bulud olmaq istəyirəm. Dolum-boşalım. Ağlamağı unudanlara ağlamağı yenidən öyrədim.

      Bir sini istəyirəm, onu doldurmaq üçün. Meyvə-filan, lələ-gülə, üstündə qatı açılmamış bir dəstə pul (iri kupyurlarla). Sonra da o sinini kasıbın bacasından içəri sallayım və qaçım gedim......arxamca oxunan duaları eşitməmək üçün.

      Bir səhəng istəyirəm. İçini bulağın buz suyu ilə doldurub, səhrada azmış səyyarın qabağına çıxartmaq üçün. Alnından yaş dodaqlarımla öpüb, yoluna davam eləməyi məcbur edim onu.

      İstəyirəm bir yoxluğa çevrilim.......

      Bir heç olum........əriyim gedim. Qoy axtarsınlar məni. Tapmasınlar. Mən də səmirsiz səsimlə gülüm, eşitməsinlər məni.

      Tənha meşə cığırındakı o silinməz ləpir özüm olum. Ləpirə düşüb arasınlar məni. Ləpir onları dünyanın qurtaracağına gətirib çıxarsın. Dünya qurtarsın, mən tapılmayım.

      Burulğan olmaq istəyirəm. Kimisə udum, sakitləşim, dənizin dibinə çəkilim, pusquda durum, gözlərə görünməyim.

      Xörəklərin dadı olum. Sirrim zəfəranda-zəncəfildə yox, əllərin duzunda olsun. Məni nə tutmaq mümkün olsun, nə də hədiyyə vermək.

      Kosmik toz olum. Şəhərin üstünə yağım. Kütlə halında problemlərə, tək-tək “heç nə”yə səbəb olum.

      Yağışın damlalarına çevrilim, pəncərələri taqqıldadım. Pəncərəni açanda üzlərə çırpılım.

      Fırtına olum. Əllə tutula bilməyim. Gözlə görünüm.

      Sevda olum. Toxunmaq mümkünsüz, amma ürəkləri ağrıdım.

      Səbəbsiz ağrı olum, cisimsiz can. Cana cisim qoşum, ağrıya səbəb.

      Sinkretik bir nəsə.....Özüm deyib, özüm çalıb, özüm oynayardım.