Bolalarga Tushunarli Islom. Sardor Nabievich

eding, endi duradgor bo’ldingmi?!

      Yaqin atrofda dengiz bo’lmasa, nima uchun bunday katta kemani qurayotganini tushunmadilar. Ular bo`lajak jazo haqida eshitishni xohlamadilar.

      Kema tayyor bo’lgach, kuchli va uzoq muddatli yomg’ir yog`a boshladi. Alloh Nuhga butun oilasini, imonlilarini va barcha hayvonlardan bir juftini kemada yig’ishni buyurdi.

      Nuh (a.s) Alloh amrini bajardi va hitob qildi:

      «Bizni adolatsiz odamlardan qutqargan Allohga hamdu sanolar bo`lsin! Robbim, meni muborak joyga olib bor, o`zing joylashtirguvchilarning eng yaxshisisan!»

      Suv oqimlari osmondan quyilib, va yer qa`ridan toshib, vodiylar, qishloqlar, shaharlarni suv bosdi. Odamlar tog’larda qochishga harakat qilishdi, lekin suv ulardan-da balandroqqa ko’tarildi. Nuh (a.s) o’g’illaridan biri kemaga o’tirishdan bosh tortgan va tog’larga qarab qochayotgan edi. Nuh (a.s) uni ko’rib qoldi va qichqirdi:

      – Ey o’g’lim, kemada sen uchun joy bor, najoddan bosh tortma!

      – Men baland tog`da najot topaman! – javob berdi o`g`il.

      – Faqat Allohga itoat etganlar panoh topadilar, – dedi Nuh (a.s).

      Keyin katta to’lqin bu hududni qamrab oldi va Nuhning imonsiz o’g’li boshqa odamlar qatori subga g`arq bo`ldi. Nuh (a.s) ning kemasi esa to’lqinlar osha xavfsiz suzib ketdi.

      Yomg’ir ko’p kunlar va tunlar yog`di. Barcha tog’lar, hatto eng baland cho’qqilar ham suv ostida qoldi. Lekin kunlarning birida yomg’ir to’xtadi. Suv asta-sekin pasayib, katta kema tog ' yonbag’riga chiqib qolgi. Yer quriganida, barcha odamlar va hayvonlar yerga tushdilar.

      Nuh (a.s) chin yurakdan oilasi va do’stlarini qutqarib qolgan Allohga minnatdorchilik bildirdi.

      PAYG`AMBARIMIZ IBROHIM (a.s)

      Ibrohim buyuk payg`ambar (a.s) edi. U Fors (zamonaviy Eron) hududida joylashgan Bobil shahrida tug’ilgan. Bolaligidan Ibrohim (a.s) atrofida Allohga ibodat qilishni istamagan odamlar bo`lgan. O’sha paytda ko’pchilik odamlar Yaratganga emas, quyosh, oy, yulduzlar, hatto daraxtlar va o’simliklarga sig`inar edilar. Ibrohim (a.s) qabilasidan bo’lgan odamlar o’zlari yasagan tosh yoki yog’och, metalldan yasalgan butlarga sajda qilar edilar.

      Bir kuni Ibrohim (a.s) otasining yoniga kelib: «Nahotki siz ham boshqalarga o`xshab, Allohning o`rniga butlarga sajda qilasiz?» – deb so’radi! Agar shunday bo’lsa, siz va xalqingiz katta xatoga yo`l qo`ydingiz!» Ibrohim (a.s) Odamlar butlarga yoki tabiat hodisalariga sajda qilganda, Alloh bundan darg`azab bo`lishini bilar edi.

      Ibrohim (a.s) Allohning sodiq quli edi va uning xalqi ham to’g’ri yo’ldan yurishini istar edi. Ammo uning qabilasi o`z bilganidan qolmas, va payg`arbar (a.s) ning so`zlarini tinglamas edilar. Bu holat Ibrohim (a.s) ni tashvishga solar edi. Shundan so`ng buyuk Robbimiz Ibrohim qavmiga cheksiz muruvvat ko’rsatdi va payg’ambar (a.s) ga uning qabilasi nohaq ekanligini isbotlash yo`lini o`rgandi. Yaratgan Ibrohim (a.s) ga uchta alomat ko’rsatdi, agar odamlar Alloh kim ekanligi haqida u bilan bahslasha boshlasalar, Ibrphim (a.s) odamlarga bu alomatlar bilan javob berishi mumkin edi. Qur’onda bu haqda hikoya mavjud.

      Bir kuni Ibrohim (a.s) Yaratgan haqida fikrlab o`tirganida, u tungi osmonga qarab va ulkan yulduzni ko’rib qoldi. «Bu yulduz bizning Robbimiz bo’lishi mumkinmi?!» – degan fikr o`tdi hayolidan… To’satdan yulduz o`chdi va Ibrohim (a.s) ishonch bilan shunday dedi: «Men hech qachon o`chmaydiganni sevaman!!!»

      Vaqt o’tdi va osmonda ajoyib yorqin oy paydo bo’ldi. Va Ibrohim (a.s) o`ziga savol berdi: «Nahotki ularning barchasi bu mening Robbim deb o’ylayapti?«Bir muncha vaqt o’tgach, oy g’oyib bo’ldi va Ibrohim (a.s) dunyoni Yaratgan o’z xalqiga haqiqatni oshkor qilmasa, bu odamlar hech qachon to’g’ri yo’lni topa olmaydilar, deb o`yladi.

      Ertasi kuni, Yer uzra porlab turgan quyosh ko’tarilganda, Ibrohim (a.s) o`z qavmiga: «Ehtimol, siz bu mening Robbim deb o’ylayotgandirsiz? -deya savol berdi. Bu men avval ko’rgan hamma narsaning eng ulug’voridir». Lekin quyosh ham g`oyib bo`ldi. Va kunning oxirida Ibrohim (a.s) o`z qavmiga: «Ey qavmim! Shubhasiz, men siz qilayotgan gunohga sherik emasman: men Allohga shirk keltirmayman. Men faqat Unga sajda qilaman. U osmon shohligini va yerni yaratgan Egamdir». Lekin uni yana rad qildilar…

      Muvaffaqiyatsizliklarga qaramasdan, Ibrohim (a.s) o’z xalqini to’g’ri yo’lga qaytarish fikridan voz kechmadi. Bir kuni u qabilasidan so’radi:

      – Siz sajda qilayotgan bu haykallar nima?

      – Ularga bizning ota-bobolarimiz sajda qilganlar – - deb javob berdilar.

      – Siz va ota-bobolaringiz adashyapsizlar, – dedi Ibrohim (a.s). Keyin Ibrohim ularga Yaratganning g’azabini qo’zg’atmaslik uchun faqat bitta Xudoga sajda qilishlari kerakligini tushuntirdi. Va bir kun butlarni yo’q qilishi haqida qavmini ogohlantirdi…

      Mana bayram ham keldi. Bu paytda, Ibrohim (a.s) qavmidan bo’lgan odamlar, odatda, shahar tashqarisida o’yinlar o`ynab, maroqli tarzda dam olishar edi. Ibrohim (a.s) hamma ketgunga qadar kutib turdi va eng katta butdan tashqari barcha butlarni mayda bo`laklarga sindirib tashladi.

      Bir muncha vaqt o’tgach, odamlar qaytib kelib, xudolari deb hisoblagan butlarning qoldiqlarini topdilar. Bu ularni juda g’azablantirdi.

      – Bizning xudolarimizni kim bu ko`yga soldi? – qichqirishdi ular.

      Ulardan ba’zilari Ibrohim (a.s) ning butlarga sajda qilishni qoralagani va hatto ularni sindirib tashlash bilan tahdid qilganini darhol esladilar. Yosh yigitni butler sindirilgan joyga olib bordilar va so’radilar:

      – Ibrohim, buni sen qildingmi?

      Ibrohim (a.s) ularga javob berdi:

      – Yo’q. Ehtimol, jinoyatchi ularning eng kattasidir. Agar u gapirishni bilsa va sizga hamma narsani aytib bera olsa, nima uchun undan so’ramaysiz?

      Bu so’zlar bilan butparastlar uyatni his qildilar.

      – Bizning xudolarimiz gapirishni bilmasligini bilasanku, – deyishdi ular bunga javoban.

      – Shunday qilib, siz na yaxshilik va na zarar keltirmaydigan narsaga ibodat qilishni xohlaysizmi? – deb so`radi Ibrohim (a.s).