Harry Griesel 3: Die Spookmeesters. Sonja Kaiblinger

dit ook waar, twyfel Otto baie of Fernando sy huis vrywillig met iemand sal deel. Hy het aangeneem dat die klein, ouerige huisie lank sal leeg staan, maar blykbaar het hy ’n fout gemaak.

      “Madame Olga is ’n bietjie … hoe sal ek sê … anders,” verduidelik tannie Sharon. “Sy het al die elektriese goed uit haar huis geboender en gebruik net kerse. Sy sê enige elektriese stroomspanning pla haar terwyl sy met spoke praat. Sy het nie eens ’n TV nie.”

      Otto byt op sy tande om nie iets te sê nie. Ja-nee, hy twyfel nie vir ’n oomblik dat Fernando woedend is nie. Hy weet die Torero is absoluut mal oor ’n soetsappige Spaanse sepie wat elke middag laat op TV wys. Hy voel amper jammer vir sy spookvriend, al kan hy self nie kop of stert van die Spaanse reekse uitmaak nie.

      “O ja, en sy hou ook van horlosies, nes ek,” babbel tannie Sharon voort, maar Otto luister net met ’n halwe oor. Hy kyk skielik na die horlosie op die eettafel, wat tannie Sharon seker van haar kuiertjie saamgebring het. Dit lyk of ’n spookhand die wysers al in die verkeerde rigting draai. Otto voel die ene hoendervleis.

      “Sy het vir my haar ou muurhorlosie gegee om reg te maak,” sê tannie Sharon wat intussen in die kombuis begin werskaf en nog niks van die horlosie se eienaardige gedrag agtergekom het nie. “Raai ’n bietjie wat sy my as betaling aangebied het.”

      “Pssst … Buenos dias, amigo,” weerklink ’n sagte fluisterstem uit die horlosie. Otto hou asem op. Het hy verkeerd gehoor? “Dis ek, Fernando,” gaan die stem voort. “Ek moet met jou praat, Otto. Dis baie dringend!”

      Fernando is in die horlosie! Otto kan nie die Torero sien nie, maar dis nie die eerste keer dat hy in ’n horlosie wegkruip en met die wysers peuter nie.

      “Otto? Jy hoor nie wat ek sê nie.” Tannie Sharon loer by die kombuisdeur uit. “Ek wil jou gou vertel wat Madame Olga vir my wil gee vir die regmaak van haar horlosie.”

      Otto kyk na sy tannie en probeer hard om te konsentreer. “Um … um … miskien geld?” raai hy. Hy brand om te hoor wat Fernando te sê het, maar hy kan onmoontlik nie voor tannie Sharon met die spook praat nie. Sy sal dink hy het al sy varkies verloor.

      “Dalk ’n huis in die Bahamas?” stel Sir Tony voor, wat nou net agter tannie Sharon opgeduik het. “Dan sal ek, as regmatige eienaar van die villa, uiteindelik weer aan bewind wees, in plaas van hierdie plakker wat die huis beset.” Hy wys na Otto se tannie en trek ’n gesig. Otto is maar te bly tannie Sharon kan Tony nie sien of hoor nie.

      “’n Yslike stuk kaas?” raai Bert en vryf oor sy maag van pure hongerte.

      “Iets baie beter as geld,” verduidelik tannie Sharon en wys gelukkig en tevrede na die horlosie agter haar. Die wysers staan weer stil, al wys hulle heeltemal ’n ander tyd as netnou. “Sy het my belowe ons gaan een van die dae ’n spookafspraak hou. Dis ’n sessie met spoke.” Tannie Sharon se oë blink van opgewondenheid. “Sy wil my help om oom Archibald te kontak. Is dit nie fantasties nie?”

      Otto weet nie wat om te sê nie. Die fortuinverteller van langsaan wil kontak maak met die Oorkant? Om met tannie Sharon se man Archibald, wat verdwyn het, te praat? O, gonna!

      “Madame Olga sê jy moet definitief ook vir haar kom kuier,” voeg tannie Sharon by en trek die inkopielys van die yskas af. “Sy wil jou graag leer ken. Sy sê sy hou van kinders.”

      Sy glimlag. “Ek gaan net gou supermark toe om kos vir aandete te koop. Miskien kan jy my intussen help en my gereedskap uit die pakkamer gaan haal. Dan kan ek dadelik vanaand aan Madame Olga se horlosie begin werk.” Sy vryf haar hande. “Ek kan nie wag vir die afspraak nie.”

      ’n Oomblikkie later is tannie Sharon op pad winkels toe met haar inkopiesak. Otto voel skoon verward. Honderde vrae flits deur sy kop. Bly daar regtig ’n fortuinverteller langsaan? Iemand wat dalk met oom Archibald kontak sal kan maak? Sê nou maar sy vertel vir tannie Sharon een van Otto se geheime?

      Nog voordat Otto behoorlik nugter oor alles kan dink, staan daar ’n maer gestalte met ’n rooi mantel en swart snor voor hom. Fernando is sopnat gesweet van spanning en bewe soos ’n riet. “Otto, ek is so bly om jou hier te kry. Ek het myself in die horlosie uit die huis uit gesmokkel, ek het jou hulp nodig. Ons … ons het ’n emergencia – ’n krisis!”

      ***

      “Ai-jai-jai, wat ’n gemors!” kerm die Spaanse spook, terwyl sy oë onrustig oor die rakke en rakke vol boeke dwaal. Otto het hom vinnig boekekamer toe gevat, waar hy dadelik in die verste hoek gaan wegkruip het. Fernando bewe angstig. Hy vou sy rooi mantel van pure benoudheid al hoe stywer om sy lyf en sy windmakerige baard hang soos ’n nat vadoek. “Otto, jy moet plan maak om die verskriklike vroumens uit my casa te laat verdwyn. Sy is ’n ramp. Wat de paella – de ongeluk – het ek gedoen om dít te verdien?”

      “Ontspan, Fernando,” probeer Otto die Torero kalmeer.

      “Ontspan?” skree Fernando ontsteld. “So nooit as te nimmer nie!”

      “Begin liewer by die begin en vertel ons wat gebeur het,” hoor hulle van Sir Tony se kant af. “Van wanneer af bly Madame Olga in jou huis?” Hy lyk skoon onrustig. As dit klink of iemand ’n huis oorgeneem het, lyk dit of hy skielik vir die ander persoon jammer voel.

      Fernando skud sy kop moedeloos. “Dit het … alles so vinnig gebeur. Ek het rustig met ’n pakkie tortillatjips voor die TV gaan sit, toe staan hierdie monster skielik in my casa.” Hy snuif verontwaardig. “Sy het geskree dat ek moet padgee, anders gaan sy elke enkele haar uit my baard uitpluk. No me gusta! Ek kan dit nie verdra nie!” kerm hy en druk sy gesig in sy hande. “Wat ’n gemors.”

      Otto se oë rek. “Wag ’n bietjie! Het jy gesê Madame Olga het op jou geskree? Dit beteken sy het jou so wraggies gesien? Soos wat ék jou kan sien?”

      “Si,” beaam Fernando en knik sy kop geesdriftig. “Sy het reguit na my gekyk en haar ligbruin oë het gegloei … soos bul in ’n arena s’n. Dit was skrikwekkend, amigos.”

      Arme Fernando. Otto kyk na die spook wat in ’n patetiese hopie voor hom sit. Maar die Spaanse Torero, ofte wel stiervegter, is nogal geneig om te oordryf. Tannie Sharon dink die nuwe buurvrou is ongelooflik interessant en baie gaaf. Hoekom haat Fernando haar so? Miskien het hy geen rede om so te voel nie. Fernando sal van niemand hou wat tussen sy vier mure intrek nie. Sir Tony is dieselfde. Maar Otto moet erken – die storie klink nie lekker nie.

      “Dink jy Madame Olga kan rêrig spoke sien?” Sir Tony kyk vraend na Otto. “Het sy dalk dieselfde gawe as jy?”

      Otto dink so ’n rukkie na oor alles. Tot hy by tannie Sharon se villa kom bly het, het hy self nie van sy geheimsinnige gawe geweet nie. Voordat sy ouers verdwyn het, was sy lewe heeltemal normaal.

      “Ek weet nie,” antwoord hy uiteindelik. Dis moontlik dat daar nog meer mense op aarde is wat spoke kan sien. Miskien is Madame Olga een van hulle.

      “Kan julle nie op een of ander manier van die ou draak ontslae raak nie?” onderbreek Fernando Otto se gedagtes. “Por favor – asseblief? Dit sal wraggies grandioso wees! En miskien kan julle my daarna julle TV leen sodat ek weer my gunstelingsepie kan kyk.” Hy sug. “As ek ’n paar episodes mis, kan ek nie kop of stert uitmaak van wat aangaan nie.”

      “Van Madame Olga ontslae raak? Dit sal nogal moeilik wees,” mompel Otto moedeloos. “Tannie Sharon dink sy is baie gaaf. Kan julle nie vrede maak met mekaar nie?”

      “Vergeet dit!” knor die Torero hardkoppig en vou sy arms.

      Otto probeer koorsagtig aan iets dink. “Wat daarvan as jy ’n rukkie hier bly? Tot ons, hoe sal ek sê, ’n oplossing vir jou probleem gekry het.”