Veearts-vriende 2: Tania en die perdry-kompetisie. Helen Brain

ons nie?” grinnik Liberty. “Ek moet sê, jy’t niks verander nie. En dit is seker jou dogter?”

      Tania is verstom. Het hierdie vrou hulle nou net beledig?

      “Dis my dogter, Shardonnay,” sê Liberty en druk die meisie vorentoe. “Skat, dis my oudste vriendin, Arabella. Shardonnay is mal oor diere, nè?”

      “Bly om jou te ontmoet,” sê Shardonnay en gooi haar lang, blonde vlegsel oor haar skouer. “Jy’s iets in jou hare.”

      Arabella lyk verbouereerd. Sy gryp ’n tissue van die toonbank af en vee die stinkende slym uit haar hare. “Dis my dogter, Tania. Sy’t vandag hier gehelp.”

      “Ons ken mekaar,” sê Shardonnay en wikkel haar perfekte neusie. “Ek het gekyk terwyl sy haar les gehad en ek vir myne gewag het. Ek het nogal gedink jy’s goed vir ’n beginner.”

      “Ek’s nie ’n beginner nie. Ek is die beste ruiter in die skool. Dis daai stupid perd wat ek moes ry.”

      “Ha-ha-ha,” lag Liberty. “Onthou jy wat mevrou Jackson, ons huishoudkunde-onderwyser altyd gesê het, Arabella? Die swak werker blameer altyd sy gereedskap. Onthou jy hoe’t ons vir haar gelag?”

      “Dit was my laaste pasiënt vir die dag,” sê Arabella en kyk op haar rekenaarskerm. “Wil julle gou oorkom vir ’n koppie tee?”

      “Ek’s bitterlik besig,” sê Liberty. “Maar ek dink ek kan ’n paar minute afstaan.”

      Tania se hart sink. As Shardonnay moet sien hoe oud en deurmekaar hulle huis is, sal sy net nog gemener wees. Haar kamer is gesaai van klere en boeke en CD’s wat sy probeer verkoop. Sy moet aan ’n plan dink om Shardonnay uit haar kamer te hou.

      Liberty en Shardonnay volg hulle deur die hek oor die grasperk na die huis toe. Arabella wys vir hulle die bedding Snotterbel en verduidelik hoe gesond dit is. Net toe kom Vlooie blaffend en uitbundig aangehardloop – gevolg deur ’n verlepte Fifi.

      “Eeeeuw!” skreeu Shardonnay toe Vlooie met sy modderpote teen haar wit jeans opspring. “Gaan weg,­ gaan weg!”

      “O, thieth!” roep Fifi. “Vlooie het in ietth thtinkth gerol!”

      “Tania, gaan maak asseblief vir Vlooie toe,” blits Arabella. “Kyk wat het hy aan jou vriendin se broek gedoen.”

      “Sy’s nie my vriendin nie,” brom Tania terwyl sy vir Vlooie aan sy halsband wegsleep. Hoe durf Fifi sê Vlooie het in iets gerol? Hy stink nie. Toe kry sy ’n blink gedagte: as sy hom in haar kamer toemaak, sal Shardonnay nie kan inkom en haar goed kritiseer nie.

      Liberty kyk rond in die deurmekaar portaal en toe Tania met die trappe afkom, sê sy: “Julle huis is so ouwêrelds,” en laat dit klink soos iets met ’n aansteeklike siekte.

      Net toe kom Tobie ingeslons van die skaakklub. Hy sien vir Shardonnay en sy mond val oop. Hy vryf sy hare plat en bult sy spiere en steek sy maer borskas uit.

      “Wel, hallo,” sê hy en maak sy stem diep. “Ek’s Tobias. Wie’s jy?”

      Shardonnay loer onder haar wimpers uit en koer: “Ek’s Shardonnay.”

      Hierdie girl is amptelik siek, besluit Tania. Sy moet wees as sy met Tobie flirt.

      “Tania, ons gaan in die tuin sit,” sê Arabella. “Sal jy asseblief vir ons tee bring?”

      “Ek sal, Ma,” sê Tobie met ’n stem wat in ’n piep van opgewondenheid eindig. “Shardonnay, gaan jy my kom help?”

      “Ja, graag,” sê sy en draai ’n haarstring om haar vinger.

      “Wat ’n oulike seun,” sê Liberty. “Glad nie soos jou dogter nie, nè?”

      Tania se foon ping net toe Shardonnay en Tobie by die kombuis in verdwyn. Uitstekend! Die advertensie het gewerk. Iemand gaan haar ou CD’s en PC games kom koop. “Kan julle oor so ’n uur kom?” teks sy terug. Shardonnay behoort dan al weg te wees. Dis rêrig nie nodig vir Shardonnay om te weet sy verkoop haar ou goed om ’n perd te koop nie. Tania sal nooit die einde daarvan hoor nie.