Moje życie jest moje. Remigiusz Ryziński

      Remigiusz Ryziński

      Moje życie jest moje

      Opowieści o wolności i pożądaniu

      Książka, którą nabyłeś, jest dziełem twórcy i wydawcy. Prosimy, abyś przestrzegał praw, jakie im przysługują. Jej zawartość możesz udostępnić nieodpłatnie osobom bliskim lub osobiście znanym. Ale nie publikuj jej w internecie. Jeśli cytujesz jej fragmenty, nie zmieniaj ich treści i koniecznie zaznacz, czyje to dzieło. A kopiując ją, rób to jedynie na użytek osobisty.

      Projekt okładki Agnieszka Pasierska / Pracownia Papierówka

      Projekt typograficzny i redakcja techniczna Robert Oleś / d2d.pl

      Copyright © by Remigiusz Ryziński, 2020

      Opieka redakcyjna Łukasz Najder

      Redakcja Ewa Polańska

      Korekta Elżbieta Krok, Sylwia Paszyna

      Skład Agnieszka Frysztak / d2d.pl

      Skład wersji elektronicznej d2d.pl

      ISBN 978-83-8191-035-4

      – Zobaczysz! – powiedziała.

      Georges Bataille, Historia oka i inne historie (przeł. Tadeusz Komendant)

      Wstęp

      Seks jest dla wielu ważną częścią życia. Jeśli stanowi o naszej tożsamości, to czy nie powinien być brany na serio? Nie ze wstydem, ale z pełną odpowiedzialnością. Nie z pruderią czy pod wpływem społecznego przymusu, ale z radością i ze szczerością. Seks to opowieść o sobie, a nie o religii, społeczeństwie, normach, zakazach, nakazach, konwenansach, powinnościach, niestosownościach i wstydzie. Awangardowość czy nieszablonowość seksu nie odbierają mu ani sensu, ani smaku. Z pewnością może być i piękny, i szokujący, ciekawy i ohydny, mimo że przecież w istocie za każdym razem chodzi o to samo. Celem seksu nie musi być jednak satysfakcja, może nim być prokreacja, rozładowanie napięcia czy, przeciwnie, skumulowanie energii. Nie może być mowy o seksie niesłusznym czy wstrętnym, skoro znajdą się ludzie, którzy za zgodą wszystkich jego uczestników robią to, co robią.

      Ostatecznie przecież życie jest tylko jedno: własne.

      Michel Foucault w Historii seksualności twierdzi, że seksu nie należy tłumaczyć, że należy go po prostu robić. Robić, uprawiać, praktykować, ale także – przeżywać.

      Susan Sontag w znanym eseju na temat kampu pisała: „Na świecie jest wiele rzeczy, których nie nazwano. Wielu zaś spośród tych, które nazwano, nie opisano”^[1].

      Seks jest formą spełnienia, odpowiedzią na opresję, władzą, przyjemnością, zatratą i w końcu także: miłością.

      Seks wymyka się interpretacji.

      Może natomiast zostać opowiedziany.