Idę moją własną drogą. Beata Pawlikowska

moich fantastycznych, pysznych, wilgotnych, aromatycznych kanapek!

      I nie chcę, żeby ktokolwiek mi w tym przeszkadzał.

      Nie odbieram telefonu.

      Jeżeli to jest bardzo ważna sprawa, ten ktoś zapewne zadzwoni później. Albo ja oddzwonię jak skończę jeść.

      Ale teraz – proszę nie przeszkadzać. Teraz jest czas, żeby zjeść i cieszyć się tym jedzeniem. Doceniać jego wszystkie smaki, powoli sobie żuć, czując jak moje ciało dostaje fantastyczną porcję nowej energii.

      Jestem wolnym człowiekiem.

      To ja decyduję o tym, czemu poświęcam moją uwagę.

      W pierwszej kolejności zajmuję się tym, co ja uważam za najważniejsze. Niezależnie od tego, czego akurat potrzebuje ode mnie świat.

      To jest moje życie.

      Ja dbam o to, żeby w moim życiu najważniejsze sprawy były zrealizowane z całą duszą i sercem.

      Kocham cię

      Budzę się rano i myślę:

      – Kocham cię.

      Kocham cię. Zawsze.

      Kiedy zasypiam wieczorem, mówię znów do siebie:

      – Kocham cię.

      A wiesz co jest najbardziej niezwykłe?

      Kiedyś wydawało mi się, że do doświadczenia miłości absolutnie niezbędna jest druga osoba, więc zawsze chciałam być z kimś. Z kimkolwiek, byle być z kimś.

      Na przykład z kimś, z kim wcale nie było mi dobrze, ale byłam z nim zanim poznam kogoś lepszego.

      Wydawało mi się, że MUSZĘ być z kimś, bo tak bardzo potrzebuję być kochana.

      A ponieważ rozglądałam się wiecznie dookoła, żeby znaleźć kogoś, kto zechce ze mną być, to nigdy nie miałam czasu na to, żeby spojrzeć w głąb mojej własnej duszy.