.

en skreaude – Aaaaaooo!!!!!!!

      – — Skilje net as in pig. – Pukik rûn fuort.

      – — En wat is in “pig”?

      – — Ik wit it net, dat it kaam my foar.

      – — Fan wêr?

      – — Fan ‘e kamiel.

      – — Kamielen? Wat is dit wurd?

      – — Ah?.. Ja, krekt as it “pig”. Lit my mar!

      – — Ahh! Ja, ûntspanne.

      – — Wat, “aaaaa”? – ûnderbruts Pukik.

      – — Ja, ik besefte?! – Zulka skodde har each.

      – — Wat, “begrepen”?

      – — Dat “pig” is in “kameel”, en in “kameel” is..

      – — “pig”! – tafoege in skuorre en pakte in oare woartel út ‘e muorre. – Skynt net… Wolle jo ite? – en stuts it yn har each.

      – — Ugh.. – se spat. – Ja, wat ytst, mar yt. Sjoch om. Hoe moai is alles, darkoo..

      – — Toto en it, dat is tsjuster en net mierikswortel net te sjen, útsein foar jo.

      – — En sjochst better, dit is dyn heitelân, heitelân!!

      Pukik tilde dom en saurich syn skedel en draaide syn konsintrearre blik en seach opnij neat. Hy seach ûnder unmerklik en mei sydfisy… en wer troch.

      – — Ja, jo sjogge net, mar sjogge nei binnen, djip yn ‘e betsjutting…

      – — Wat?

      – — Dit!.. Wat wy binnen wolle.

      – — Ik sjoch neat. – en Pukik ferlege syn skuorre resent.

      – — Hoe sa: ik sjoch, mar jo net? -Zulka mei syn nekke nerv greep syn skedel yn twa bochten en begon te draaien: no nei rjochts, dan nei lofts, dan omheech, dan nei ûnderen … – En no sjogge jo de skientme fan ‘e tsjusternis fan it memmelân?

      – — Dat wat?! – Punkik. – it is allegear treurich..

      – — Ja, jo sjogge d’r noch better út! – en sy, yn har bernlike stimming, spande him as in hammeratleet. Syn skedel krûpte, en gjin stjerren ferskynden, mar flekken yn syn eagen.

      – — Lit my mar, lulk. raasde er.

      – — Och sa?! – en sy, en profitearre fan har machtsoermjittigens, en der wiene skerpen twa kear lytser dan Kazul, rjochte har optyske nerv en gooide it, troch inertia fan hoeksnelheid, tsjin de muorre. De shards hienen gjin nervende úteinen en fielde dêrom gjin pine, en dêrom begon Pukik fan hurde oerflakken ôf te bounzen lykas in biljartbal en ricochet: mei syn foarholle klikke tsjin in stien dy’t yn ‘e muorre útstiek, dan yn it plafond, dan it plafond, oer de flier, wer tsjin’ e muorre, in oare muorre oer de flier, wer oer de muorre, it plafond, oer de flier, wer oer de muorre, in oare muorre, it plafond, oer de flier, oer de muorre, de oare muorre en raasde ûnwillekeurich nei Zulka.

      – — En kom josels, oars sil d’r gau in soarte fan fermindering wêze … – Shisha helle in djippe azem.

      – — Wat binne de ôfkoartingen? – Zulka besocht it each te ûntspannen, mar de eachbal overlapte en waard yn ‘e knooppunt mei de nekke knipt troch de nerv fan’ e foarige ronde.

      – — Jo moatte nei klassen. – gie troch mei in oare kazul mei de namme Soplyushka. – yn Galupia, yn ‘e rin fan’ e ramp.

      – — De foarstelling fan nuttige strieling is leech. – de earste shard wie brutsen, it waard neamd – De earste.

      – — Cesspools … – de Twadde tafoege, hy waard ek itselde neamd.

      – — En dêrom, sadat elkenien net goed stjerre, sille minne truants wurde ferneatige.

      – — Meitsje se iten foar it goede.

      – — Ja, wy sille elkoar stjerre as wy gjin oare boarne fan iten fine. – Shisha konkludeare, en se skriemden yn ien kear unison. Zulka wist noch net wat waard sein, it wie wichtiger foar har om gau te unraveljen, en se luts harsels omheech, stuts ien fan ‘e bochten en de eachbal mei help fan in pootbene útlutsen en springe yn’ e draai, dan yn ‘e winding en sa fiif kear. In each hong oan in stretch, en nei in momint raasde it lichem nei it each, sloech it. It each fleach fuort fan it lichem en struts de nerv ta de nekke, it sprong en luts efter it each lâns de tunnel. It each waard loskeppele en troch in stretch Zulka sleept, sloech in skerpe draai tsjin ‘e muorre en sloech in tsjettel fan in gat. Chopik fleach út en syn each hong yn ‘e iepening. De bruorren rieden ta de rêding en, lykas foar de earste kear, “de pull” troch de anthill, mei muoite, fan ‘e fyfde poging lutsen se har eagen út’ e jam en de muorre krûpte, wêrtroch unbekenden yn ‘e grutte iepening ûntstienen. Foardat it doarp wist Galupy net oer it lânlike libben, of liet de administraasje har net witte.

      Se rôlen allegear holle oer hakken en fielden it natuerlike ierdske ljocht fan ‘e sinne oant it doarp waard net sjoen troch it grutste diel fan’ e Galups.

      Ynienen kaem de skemering wer en kaem de kâlde sparrow Stasyan amper yn ‘t gat en kaem op’ e flier fan syn buik fêst…

      – — Och, wa bisto? – frege Zulka.

      – — Hit him!! – Skreau de tsiende crock, en takomstige fjochters namen in net lang learde oanfal posysje neamd “anty-fleantúch.” Fan ‘e klappen krompen en fleagen, dy’t stoar, de tredden fleagen fuort.

      – — Och, ah, ah, ah, ah!!!! raasde de kale mus. – foar whatooooooh????

      Stasyan begriep har buzzing net en besleat dêrom himsels te ferdigenjen en te iten. Hy wie twa kear safolle as in kazuli, en fong dêrom mei plezier mei syn snavel it each fan Shisha. Se gûlde.

      – — Aahai yay yay, hy byt, en ik, in gek, ynteressearje foar him. Slach him, feinten. – en de skerpen fleagen wer yn ‘e mus, sloech him, en de machtige sprong fan Zulka sloech him út it gat. Syn ynspanningen holpen mei syn poatjes, dy’t hy ôfweefde, om’t hy de efterkant fan it lichem hie fan ‘e bûtenkant fan it gat.. Stasyan, dy’t him net weromhelle, himsels bûten fûn, rûn fuort. Hy koe net mear omheech fleane, lykas earder. Fan ‘e klappen fan frjemdlingen fleach alle mest tegearre mei de flieën, mar hy rûn, fluch, hurd, rûn rap, fluch rûn, rûn hurd, fluch rûn, rûn hurd, rûn fluch, rûn, rûn en waard ferlern yn’ e wormhoutboskjes, lei op ‘e grûn en foel yn sliep…

      apulase tredde

      ûnderweis

      Generalisiphilis sels learde al rillegau oer it ynsidint oan ‘e ein fan’ e grot. Alle Galupii, Syn foarsitterskip, Semisrak. Dizze unexploreare Ried fan ‘e Tsjerepovitsj yn’ e Hole fan Botva fan ‘e Supreme Chamber of the Great Galupia (NBVPVG) studearre en learde dizze gat-know-how. (Nora is it premisse; Botva is de samling fan ‘e tinzen fan’ e koloanje).

      – — Ik freegje elkenien om oerein te kommen!! – rapporteare de parsesekretaris fan Syn presidintskip, Casulia Zack, – Sam, Syn Sublime Without Tower Greatness, Generalisifilis Alle Galupov, Syn presidintskip, Supreme Lord, Semisrak prt… OOOOTSTOOOOY!!!!

      Elkenien stie op it tsjuster, dat is, op ‘e hoarnen.

      – — Haihai hylayek bir jules, bir bark.

      Sea Rocks, Sea Rocks,

      It feest fan ‘e gulemys wie âld … – troch it wolkom fan’ e Cherevichs harren Head. Generalisyphilis naam syn plak yn.

      – — Ik haw dy sammele, hallo, o, earbied, ien foar ien, dy’t myn lippen berikte, gefoel..

      – — Wêrom sille wy op ‘e hoarnen stean? – tidens de taspraak fan ‘e Haad ûnderbruts de jonge Cherevich fan’ e buorman of frege yn in fluitsje. Hy