Sebastian Bergman. Michael Hjorth

Rebekki ani nawet nigdy o niej nie słyszała. Dlatego nie mieli powodu ujawniać, że dwie spośród ofiar znały się już wcześniej. Wywołałoby to tylko niepotrzebne spekulacje. Nie zamierzali również wspominać o strzykawkach i worku. Jeżeli ta sprawa zyska tak wielki rozgłos, jak Torkel się obawiał, oba szczegóły i tak wyjdą na jaw w ciągu doby. Sprawy o wysokim priorytecie, którymi interesowała się prasa, miały skłonność do przecieków.

      – Możemy poznać nazwiska ofiar? – zapytał łysy mężczyzna z telefonem komórkowym, siedzący na skrajnym miejscu po prawej, kiedy Anne-Lie zakończyła podsumowanie i oddała głos chętnym.

      – Nie, nie możemy ich ujawnić. Poza Rebeccą Alm.

      – Tą, która umarła. W Gävle – powiedział Weber, patrząc w notatki.

      – Tak.

      – Czy wiecie, dlaczego zmienił miasto?

      Torkel skinął głową. Bystre pytanie. Jak najbardziej na miejscu. Weber tak długo był reporterem kryminalnym, że niemal rozwinął w sobie instynkty policyjne.