เส้นทางแห่งวีรบุรุษ . Морган Райс

ถ้าไม่ใช่ตอนนี้ก็คงไม่มีโอกาสแล้ว

      “ข้าอยากเข้าร่วมกองทหาร” ธอร์บอก

      นายทหารก้าวมาหาธอร์

      “ตอนนี้น่ะหรือ?”

      เขาดูขบขัน

      “นี่เจ้าอายุครบสิบสี่ปีแล้วหรือยัง?”

      “ข้าครบสิบสี่ปีแล้ว ใต้เท้า เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว”

      “สองอาทิตย์ที่แล้ว!”

      นายทหารระเบิดหัวเราะ เช่นเดียวกับทหารข้างหลังเขา

      “ถ้าอย่างนั้น ศัตรูของเราคงจะต้องกลัวตัวสั่นแน่ ๆ ตอนเห็นเจ้า”

      ธอร์รู้สึกร้อนผ่าวด้วยความอับอาย เขาต้องทำบางอย่าง เขาจะปล่อยให้จบแบบนี้ไม่ได้ นายทหารหันหลังจะเดินจากไป แต่ธอร์ยอมไม่ได้

      เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วตะโกน “ใต้เท้า ท่านกำลังทำผิดพลาด!”

      เกิดความเงียบจนน่าหวาดหวั่นในหมู่คน เมื่อนายทหารหยุดและค่อย ๆ หันกลับมาอีกครั้ง

      ตอนนี้ใบหน้าเขาบึ้งตึง

      “เจ้าเด็กโง่” บิดาเขากล่าว คว้าไหล่ธอร์ “กลับเข้าไปข้างใน”

      “ข้าไม่ไป!” ธอร์ตะโกน สะบัดตัวจากการเกาะกุมของบิดา

      นายทหารก้าวมาหาธอร์ ขณะที่บิดาของเขาถอยหลบ

      “เจ้ารู้โทษของการดูหมิ่นกองรบเงินหรือไม่?” นายทหารตะคอกถาม

      ธอร์ใจเต้น แต่เขารู้ว่าเขาถอยไม่ได้

      “โปรดอภัยให้เขาด้วย ใต้เท้า” บิดากล่าว “เขายังเด็กและ...”

      “ข้าไม่ได้พูดกับเจ้า” นายทหารกล่าว สายตาดุดันของเขาทำให้บิดาของธอร์ต้องหันหน้าหนี

      นายทหารหันมาหาธอร์

      “ตอบข้ามา!” เขาบอก

      ธอร์กลืนน้ำลาย พูดไม่ออก นี่ไม่เหมือนที่เขาคิดภาพไว้ในหัว

      “การดูหมิ่นกองรบเงินก็เท่ากับดูหมิ่นพระราชา” ธอร์บอกอย่างนอบน้อม พูดสิ่งที่เขาจำได้

      “ใช่” นายทหารตอบ “ซึ่งหมายความว่าข้าสามารถสั่งเฆี่ยนเจ้าสี่สิบครั้งได้ ถ้าข้าอยากทำ”

      “ข้าหมายความว่าไม่ได้ดูหมิ่นครับ