เส้นทางแห่งวีรบุรุษ . Морган Райс

ภายในนี้ยิ่งวุ่นวายมากกว่าเสียอีก ถ้าจะเป็นไปได้ ดูเหมือนมีผู้คนนับพัน หลั่งไหลมาจากทุกทิศทุกทาง มีสนามหญ้ากว้างเพิ่งตัดใหม่ ดอกไม้บานอยู่ทุกแห่ง ถนนกว้างขึ้น สองข้างทางเป็นซุ้ม แผงขายของ และตึกหิน มีทหารของพระราชาอยู่ท่ามกลางสิ่งเหล่านี้ แต่งกายด้วยชุดเกราะ ธอร์ทำสำเร็จแล้ว

      ด้วยความตื่นเต้น ธอร์ยืนขึ้นโดยไม่รู้ตัว ขณะที่เขาทำเช่นนั้น รถม้าก็หยุดลงทันที ทำให้เขาเซหงายหลัง ลงไปนอนบนกองฟาง ก่อนที่ธอร์จะทันลุกขึ้น เขาได้ยินเสียงไม้เปิดออก มองขึ้นไปเห็นชายชรา ศีรษะล้าน แต่งกายด้วยเสื้อผ้าเก่า ๆ ทำหน้าบึ้งตึงโกรธเกรี้ยว คนขับรถม้ายื่นมือเข้ามา คว้าข้อเท้าธอร์ไว้ด้วยมือผอมมีแต่กระดูก แล้วลากเขาออกมา

      ธอร์ลอยลงไปนอนกระแทกพื้นดิน เกิดฝุ่นฟุ้งตลบ เสียงหัวเราะดังขึ้นรอบ ๆ ตัวเขา

      “ถ้าคราวหน้าเจ้าแอบขึ้นรถข้าอีก เจ้าหนู เจ้าโดนล่ามแน่ ๆ โชคดีแล้วที่ข้าไม่เรียกกองรบเงินมาตอนนี้”

      ชายแก่หันหลัง ถ่มน้ำลาย รีบกลับไปขึ้นรถแล้วเฆี่ยนม้าให้ออกวิ่งไป

      ธอร์ค่อย ๆ เรียกสติแล้วลุกขึ้นยืนด้วยความอาย เขามองไปรอบ ๆ คนที่เดินผ่านไปผ่านมาคนหรือสองคนหัวเราะเบา ๆ ธอร์ยิ้มเยาะกลับไปจนพวกนั้นเมินหลบ เขาปัดฝุ่นออกแล้วถูแขนทั้งสองข้าง แม้ความภาคภูมิของเขาจะถูกทำร้าย แต่ไม่ใช่ร่างกายของเขา

      กำลังใจของเขาคืนกลับมาขณะที่มองไปรอบ ๆ รู้สึกพิศวงและคิดว่าเขาควรจะมีความสุขที่อย่างน้อยเขาก็มาได้ไกลขนาดนี้แล้ว ตอนนี้เขาได้ออกจากรถม้าและมองดูรอบ