เส้นทางแห่งวีรบุรุษ . Морган Райс

      คำพูดของเขาซึมซาบเข้ามา ธอร์รู้สึกตัวอุ่นขึ้น

      “ท่านหมายถึงว่า ข้าเพียงแค่ไปแสดงตัว? โดยไม่ต้องเชิญอย่างนั้นหรือ?”

      อาร์กอนยิ้ม

      “เจ้ากำหนดชะตากรรมของเจ้าเอง ผู้อื่นไม่สามารถทำได้”

      ธอร์กระพริบตา แล้วทันใดนั้น อาร์กอนก็หายไปอีกครั้ง

      ธอร์หมุนหาไปรอบ ๆ ทุกทิศทาง แต่ไม่พบร่องรอยของเขา

      “ทางนี้” เสียงดังขึ้น

      ธอร์หันไปและพบก้อนหินใหญ่อยู่ข้างหน้า เขาได้ยินเสียงดังมาจากด้านบน จึงปีนก้อนหินขึ้นไปทันที

      เขาขึ้นไปถึงด้านบน แต่ก็ต้องประหลาดใจที่ไม่พบอาร์กอน

      จากมุมนี้ เขาสามารถมองเห็นเหนือยอดไม้ในป่าดาร์ควู้ด เขาเห็นจุดที่สิ้นสุดแนวป่า เห็นอาทิตย์ดวงที่สองกำลังตกเป็นสีเขียวเข้ม และไกลกว่านั้นเขาเห็นถนนที่มุ่งไปสู่ปราสาทของพระราชา

      “ถนนเส้นนั้นเป็นทางให้เจ้าเดินไป” เสียงดังขึ้นอีก “หากเจ้ากล้า”

      ธอร์หันหลังแต่ไม่พบสิ่งใด มีเพียงเสียง สะท้อนก้อง แต่เขารู้ดีว่าอาร์กอนอยู่ที่นั่น ตรงไหนสักแห่ง กำลังกระตุ้นเขา ซึ่งลึกลงไปในใจธอร์รู้ดีว่าอาร์กอนพูดถูก

      ธอร์ลงจากก้อนหินใหญ่อย่างไม่ลังเลอีกต่อไป แล้วมุ่งหน้าออกจากป่า ไปยังถนนที่อยู่ไกลออกไป

      วิ่งเต็มฝีเท้าเพื่อโชคชะตาของเขา

      บทที่ 3

      ราชาแม็คกิล มีวรกายล่ำสัน อุระบึกบึน มีเคราหนาสีดอกเลาและเกศายาวสีเดียวกัน กับนลาฏกว้างที่มีร่องรอยผ่านการสู้รบมามากเกินไป พระองค์ประทับอยู่บนเชิงเทินด้านบนของปราสาท โดยมีราชินีประทับอยู่เคียงข้าง ทั้งสองกำลังดูการเตรียมงานเฉลิมฉลองของวันนี้ ในเขตราชสำนักที่ทอดตัวอยู่เบื้องล่างด้วยความรุ่งโรจน์ กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา เมืองที่รุ่งเรืองนี้ล้อมรอบด้วยป้อมปราการหินโบราณ