เสียงร้องแห่งเกียรติยศ . Морган Райс

กองทัพศัตรูต่างพยายามหนีไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ จนในไม่ช้าพวกมันก็หายไปจากสนามรบจนหมด บางคนที่หนีไม่ทันต่างก็ล้มตายไปตาม ๆ กัน จนมีศพเกลื่อนในสนามรบ

      คนที่รอดชีวิตยังคงควบม้าหนี ขณะที่ฝูงผึ้งยังบินไล่ตามไป เสียงหึ่งดังผสมกับเสียงฝีเท้าม้าและเสียงตะโกนด้วยความกลัว

      ธอร์ประหลาดใจที่ภายในไม่กี่นาที สนามรบก็ว่างเปล่าและสงบนิ่ง ที่เหลืออยู่มีเพียงเสียงครวญครางของทหารแม็คคลาวด์ที่บาดเจ็บ นอนกองกันอยู่ ธอร์มองดูรอบ ๆ เห็นเพื่อนของเขากำลังอ่อนแรงและเหนื่อยหอบ พวกเขาฟกช้ำและมีแผลถลอกปอกเปิกไปทั่วตัว แต่ยังสบายดี แน่นอนว่ายกเว้นเพื่อนทหารยุวชนสามคนที่เขาไม่รู้จักชื่อนอนตายอยู่ตรงนั้น

      เกิดเสียงสะเทือนเลื่อนลั่นดังมาจากทางขอบฟ้า เมื่อธอร์หันไปมองก็เห็นกองทัพหลวงกำลังลงเนินมา ตรงมาหาพวกเขา เจ้าชายเคนดริคนำอยู่ด้านหน้า พวกเขาขี่ม้ามาช่วย และในไม่ช้าก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าธอร์และเพื่อน ๆ ผู้ที่รอดชีวิตอยู่ในสนามรบนองเลือดนี้

      ธอร์ยืนมองนิ่งด้วยความตกใจ เมื่อเจ้าชายเคนดริค คอล์ค บรอมและคนอื่น ๆ ลงจากหลังม้า และเดินเข้ามาหาช้า ๆ ตามมาด้วยทหารกองรบเงินอีกหลายสิบนาย นักรบผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหมดในทัพหลวง พวกเขาเห็นว่าธอร์และเพื่อน ๆ อยู่กันเพียงลำพัง ได้รับชัยชนะในสนามรบนองเลือดนี้ และประหลาดใจกับศพทหารแม็คคลาวด์นับร้อย ธอร์มองออกว่าพวกเขาประหลาดใจ ยกย่อง และยำเกรง เขาเห็นได้ในแววตาของทุกคน นี่คือสิ่งที่เขาต้องการมาตลอดชีวิต

      เขาคือวีรบุรุษ