กลายร่าง . Морган Райс

เธอคงจะไม่พูดแบบนี้ออกไป หรือเธออาจจะพูดได้นุ่มนวลกว่านี้ เช่น ฉันรู้ว่าเธอต้องการจะพูดอะไร เธอไม่เคยอยากออกไปจากที่นี่ ไม่ว่ามันจะเลวร้ายแค่ไหน เพราะเธอไม่สามารถทิ้งฉันไว้เพียงลำพัง ไม่สามารถปล่อยให้ฉันเจอเรื่องพวกนี้คนเดียว ฉันรักเธอและฉันจะไม่ทิ้งเธอไปเช่นกัน ชีวิตวัยเด็กที่วุ่นวายของพวกเรา อย่างน้อยเราก็มีกันและกัน ซึ่งเธอน่าจะพูดแบบนี้ออกไปแทน อารมณ์ของเธอทำให้เธอรู้สึกแย่ มันทำให้เธอแสดงความเห็นแก่ตัว และตะคอกออกไป

      เธอลุกขึ้นนั่งและมองเห็นความเจ็บปวดบนใบหน้าของเขา เธออยากถอนคำพูด เธอต้องการบอกว่าเธอเสียใจ ทุกอย่างเอ่อล้นอยู่ในจิตใจของเธอ แต่เธอไม่สามารถปริปากออกมาได้

      ในความเงียบงัน แซมค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินออกจากห้องและปิดประตูอย่างแผ่วเบา

      นังโง่ เธอคิด ฉันมันโง่จริง ๆ ทำไมฉันต้องทำตัวแบบเดียวกับที่แม่ทำกับเขา?

      เธอล้มตัวลงนอน มองไปยังเพดาน เธอตระหนักได้ว่ามันมีอีกเหตุผลหนึ่งที่เธอตะคอกออกมา เขารบกวนความคิดของเธอ และอยู่ในช่วงที่พวกเขากำลังแย่ ความคิดอันมืดมนกำลังเข้ามาในใจของเธอ และเขาตัดบทเธอก่อนที่เธอจะคิดออก

      สามเมืองก่อนหน้านี้ ช่วงที่แม่ของเธอดูเหมือนจะมีความสุข แฟนเก่าของแม่ชื่อ แฟรงค์ เขาอายุ 50 ปี รูปร่างเตี้ย อ้วน หัวล้าน ตัวหนาอย่างกับท่อนซุง กลิ่นเหมือนน้ำหอมราคาถูก ตอนนั้นเธออายุ 16 ปี

      ในขณะที่เธอยืนอยู่ในห้องซักรีดเล็ก ๆ กำลังพับเสื้อผ้าของเธอ แฟรงค์ปรากฏตัวขึ้นที่ประตู เขาดูน่ากลัว เขามองมาที่เธอ ก้มลงและหยิบชุดชั้นในของเธอที่อยู่บนพื้น เธอรู้สึกถึงความเขินอายและความโกรธ