กำเนิดความกล้าหาญ . Морган Райс

มันเป็นท่าทีที่แทบจะสังเกตไม่เห็น แต่เธอก็รับรู้ได้

      ไคร่าก้าวไปข้างหน้า จับที่แผงคอของมัน และในภายในเวลาอันรวดเร็ว กระโดดขึ้นขี่

      ทุกคนในห้องถึงกับตะลึง

      ในตอนแรก เจ้าสัตว์เริ่มผงกหัวเตรียมจะสะบัด แต่ไคร่ารับรู้ได้ว่ามันทำท่าไปอย่างนั้นเอง มันไม่ได้อยากจะสลัดเธอทิ้งหรอก – มันเพียงต้องการแสดงออกถึงการต่อต้าน ว่าใครกันแน่ที่เป็นผู้ควบคุม และจำกัดให้เธออยู่แต่ในขอบเขต มันต้องการให้เธอรู้ว่ามันเป็นสัตว์ป่า ที่ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถทำให้มันเชื่องได้

      ฉันไม่ได้ต้องการที่จะทำให้เธอเชื่องหรอก เธอสื่อสารกับมันทางสายตา ฉันเพียงต้องการให้เราเป็นคู่หูในศึกสงครามเท่านั้น

      โซลเซอร์สงบลง แต่ยังขยับตัวไปมา ไม่รุนแรงเหมือนก่อนหน้านี้ ราวกับเข้าใจในสิ่งที่เธอบอก ในไม่ช้า มันก็หยุดเคลื่อนไหว อยู่นิ่งสนิทภายใต้เธอ ส่งเสียงคำรามไปยังผู้อื่น เหมือนต้องการปกป้องเธอ

      ไคร่านั่งอยู่บนหลังของโซลเซอร์ด้วยความสงบ มองลงมายังทุกคน คลื่นแห่งความตกตะลึงปรากฏบนใบหน้าที่มองมายังเธอ ทุกคนอ้าปากค้าง

      ไคร่าค่อย ๆ ยิ้มเต็มที่ รู้สึกถึงสัมผัสของความยิ่งใหญ่

      “และนี่” เธอพูด “นี่คือตัวเลือกของฉัน และชื่อของเขาคือ แอนดอร์”

      *

      ไคร่าขี่แอนดอร์ไปยังตรงกลางสนามของอาร์โกส์ ต่อหน้าทหารทั้งหมดของพ่อของเธอ ทหารผู้แข็งแกร่งทั้งหมดต้องหยุดและมองเธอด้วยความเกรงขาม แน่นอนว่าพวกเขายังไม่เคยเห็นอะไรเช่นนี้มาก่อน

      ไคร่าจับขนที่แผงคออย่างอ่อนโยน พยายามปลอบประโลมให้เขาสงบในขณะที่เขาคำรามเบา