วั๊นซ์ กอน . Блейк Пирс

– ไม่แม้แต่กับตัวเธอเอง

      เธอวางรูปถ่ายสองใบลงบนหิน ชี้จุดรายละเอียดแก่บิล

      “มันก็ไม่เหมือนกันซะทีเดียว” เธอบอกเขา “ศพไม่ได้ถูกจัดวางไว้อย่างดีก่อนหน้าที่เมืองแด็กเก็ตต์ มันพยายามจะเคลื่อนย้ายศพตอนที่ศพมันแข็งทื่อไปแล้ว ถ้าให้ฉันเดา ฉันว่าครั้งนี้มันพาเหยื่อมาที่นี่ก่อนสภาพศพจะแข็งตัว ไม่อย่างนั้นไม่มีทางที่มันจะจับเธอจัดท่าทางได้อย่าง…”

      เธอพยายามสะกดความอยากจะจบประโยคลงด้วยคำว่า “อย่างสวยงาม” ไว้ และแล้วเธอก็ตระหนักว่านั่นคือชนิดของคำที่เธอมักเอามาใช้ระหว่างปฏิบัติหน้าที่ก่อนการถูกจับไปกักขังทรมาน ใช่แล้ว จิตวิญญาณเธอกำลังกลับมาแล้ว และเธอก็เริ่มรู้สึกถึงความหมกมุ่นเดิมๆที่เริ่มก่อตัวขึ้นภายใน คงไม่มีการใส่เกียร์ถอยแล้วในอีกไม่นานนี้

      แต่แบบนั้นมันเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีกันนะ?

      “ที่ตาของฟรายเป็นอะไรน่ะ” เธอถามพลางชี้ไปที่รูปถ่าย “สีฟ้านั่นดูไม่เหมือนของจริงเลย”

      “คอนแท็คเลนส์” บิลตอบ

      ความรู้สึกเสียวสันหลังของไรล์ลี่เริ่มหนักขึ้น ศพของ เอลีน โรเจอร์ส ไม่เคยมีคอนแท็คเลนส์ มันเป็นข้อแตกต่างที่สำคัญ

      “แล้วที่เป็นเงาๆบนผิวหนังของเธอล่ะ” เธอถามต่อ

      “วาสลีน” บิลตอบ

      ข้อแตกต่างสำคัญอีกหนึ่งข้อ เธอรู้สึกว่าความคิดของเธอเริ่มเข้าที่เข้าทางด้วยความเร็วสูง

      “ทีมนิติเวชอธิบายเรื่องวิกผมนี่ว่ายังไง” เธอถามบิล

      “ยังไม่มีอะไร นอกจากที่มันถูกเย็บต่อกันมาจากเศษๆของวิกผมราคาถูก”

      ไรล์ลี่ยิ่งตื่นเต้นขึ้นไปอีก ในคดีที่แล้ว ฆาตกรใช้แค่วิกผมอันเดียวธรรมดาทั่วไป