Кыңгыраулы яшел гармун: шигырьләр, поэмалар, баллада. Фатих Карим

гына.

      Чишмә ага чылтырап моң гына.

      Тик шул чишмә, салкын чишмә

      Таң тынлыгын ярып ургыла.

      Салмак кына җилләр исә,

      Ерактанмы?

      Бәлки, Уралдан?

      Ә мин менә бер ялгызым

      Таңда киләм тыныч урамнан.

      Хәбибулла агай таңнан торып

      Сөяп йөри ауган читәнен.

      Кәҗә бәтие шуннан файдаланып

      Чәйнәп йөри аның итәген.

      Мин урамнан…

      Бер таң кызы

      Суга бара алып чиләген.

      Ургып аккан

      Салкын шул чишмәдә

      Җырлый-җырлый юар беләген.

      Таң тынлыгы уйга калдыра,

      Офыкларны кояш яндыра.

      Йә, әйтегез!

      Матурлыкның матур бер җирендә

      Кем шаулатмас хисле җырларны.

      Мин түзә алмыйм,

      Урамнан соң җырым җырлап,

      Бер әйләнәм сөеп кырларны.

      Әгәр:

      Яшьлегемдә булган шатлыгымны

      Хуш ис итеп таңга таратсам;

      Ә шуннан соң?.. Куркам:

      Кыен булыр шат күңелемне

      Кайгы белән тагын каралтсам.

      1928

      Соңгы матурлык

      Ярларына сыймый ага Идел,

      Кояш уйный, яшьләр коена,

      Алар чума,

      Бөдрә чәчләреннән,

      Кашларыннан тамчы коела.

      Күрәсезме,

      Колачын канат итеп,

      Һәйкәл кебек, күкрәк киереп,

      Сикергечтә тора спортчы кыз,

      Өстен бронзадан киенеп.

      Көч аңкыган тулы, төз гәүдәсен

      Бөек рәссам мәллә ясаган? —

      Юк,

      Идел суы белән кояш нуры

      Матурлыкны тудыра яңадан.

      Ул ташлана биек сикергечтән,

      Аткан уктай суга кадала,

      Көнче Идел,

      Куркып, дулкынланып,

      Шомлы төскә кереп карала.

      Идел уртасында чалкан ятып

      Аккан була юри түбәнгә,

      Акчарлаклар йөри хәйлә эзләп, —

      Ничек итеп төшеп үбәргә.

      Бу матурлык аның күкрәгендә

      Идел дулкыннарын уйната,

      Бу матурлык аның йөрәгендә

      Янып эшләү хисен уята.

      Беләге таза аның,

      Күкрәге киң,

      Карашында сизелә батырлык,

      Шушы инде – Җир шарында

      Рекорд алган соңгы матурлык.

      1929

      Очрашу

      Зур зал,

      Эче яңгырап тора,

      Без пионерлар тезелеп утырдык,

      Язгы яфрак җилдә шаулаган күк,

      Без зал эчен көлеп тутырдык.

      Тукта, кем ул?

      Күзләр тәгәрәде,

      Зур зал йотты безнең тавышны,

      Каршыбызга килгән карчык белән

      Безнең күзләр барып кавышты.

      Ул карт инде,

      Ул борчылган,

      Нурын җуйган зәңгәр күзләре,

      Ул күзләрнең

      Күпме күргәнлеген

      Сөйләп тора алар үзләре.

      Чү, шауламагыз. Тын калыгыз,

      Тын алыгыз тынып таң кебек,

      Ул сүз башлый,

      Аның сүзе

      Тәндә йөри кайнар кан кебек:

      «Яшьлегемнең тирән хисләренә

      Төренеп килгән урман серләре,

      Тарихымның