Қасоскор қашқирлар 2-китоб. Исокжон Нишонов

>

      Ҳамид ўйлаб-ўйлаб, ўғирликни ёлғиз ўзи амалга оширолмаслигига иқрор бўлди. Ҳовлида ўзидан ташқари Витя ва Володя исмли хизматкорлар ҳам туришарди. Уларнинг ётиб-турадиган кулбаси, овқатланадиган жойи Барон ётадиган хонанинг қарама-қарши томонидаги пастаккина уйча эди. Бу бинонинг қачон ва ким томонидан қурилганини ҳатто кекса лўлининг ўзи ҳам билмасди. Болалиги қийшайиб, сувоқлари кўчиб, томидаги шиферлари эскириб, қорайиб кетган мана шу кўримсизгина бинода ўтган. Лўли чол ёши улғайиб, қўлига пул тушгач, унинг рўпарасига ўзи учун янги уй қурдирдию, бироқ эскисини бузмади. Володя билан Витя пешоналарига шундай омонат кулба битганидан кўп шикоят қилишарди. «Ишқилиб ер силкинмасинда, қаттиқроқ момақалдироқ гумбирламасинда», деб бир-бирларига шикоят ҳам қилиб қўйишарди. Афсуски, улар ўз норозиликларини хўжайинларига изҳор қилишолмасди. Уларнинг том босиб қолишидан ҳамиша қаттиқ ҳавотирга тушишаётганини Ҳамид сезарди. Гоҳида ошкора, гоҳида пинҳона шерикларини молхонадан фарқи қолмаган уйчада яшаётганларидан афсусланиб ҳам қўярди.

      Бароннинг уйда йўқлигида уччалалари дастурхон устида тўпланиб қолишарди. Володя билан Витя хўжайинлари томонидан тўланаётган иш ҳақининг камлигидан кўп бор нолишганини эшитган. «Барон уларнинг кўнглини оғритибдими, демак, улар менга шерик бўлиши мумкин», деб ўйларди.

      Барон қандайдир иш билан кўчага чиқиб кетган куни улар дастурхон атрофида тўпланишди. Ҳамид дўкондан бир шиша арақ олиб келди. Ҳамхоналарини сийлаш, шу мақсадда кўнглидаги гапларни уларга гапириб беришни мақсад қилганди. Учовлон маза қилиб ичишди. Бироз кайфлари ошди. Ҳамид мақсадини айтиш мавриди келганини сезди.

      – Хўжайиннинг пуллари қаерда туришини биламан, – деди у худди ёш болалардек мақтаниб. Бу гапдан шерикларининг қулоғи динг бўлди, ҳушёр тортишди ва унга бақрайиб қарашди.

      – Қаерда? – Володянинг овозидан ҳам ҳайратлангани, ҳам қизиққани билинди. Витянинг арақ қиздирган юрагига чўғ тушди. Икковлари Ҳамидга яқинроқ сурилишди ва юқоридаги саволга жавоб олиш мақсадида ичкиликдан сузилган кўзларини унга қадашди.

      – Буниси сир, аммо сизлар хўжайиннинг қанча пули борлигини биласизларми?

      – Йўқ! – дейишди шериклари бараварига. Пул ҳақидаги хабар уларнинг қизиқишларини янада кучайтирганди.

      – Мен биламан… – Ҳамид ҳар бир сўзи билан уларни ўзига ром айларди. Володя билан Витянинг кайфлари янгиликни эшитган заҳотиёқ тарқаб кетганди. Сеҳрланган одамдек Ҳамиднинг оғзига тикилиб туришарди. Лекин у сирни фош қилишга у қадар шошилмади.

      – Қанча пули бор? – Володянинг сабри чидамай сўради.

      Ҳамид дўстларининг елкасига қўлини ташлаб, ниҳоят сирни очди.

      – Бир қоп!

      – Йўғ-е!

      – Олиб қоч-а!

      – Гапим ёлғон бўлса, Худо урсин! Ўша пулларни ўзим елкамда кўтариб келдим! Елкам шилиниб кетди! – Ҳамид шерикларини ишонтириш мақсадида кўйлагини ечди. Ҳақиқатдан ҳам офтоб тегмаган оппоқ елкасининг чап томони бироз қизариб кетганди. – Ишонмасаларинг қасам ичишим мумкин!

      – Ишондик, – деди Витя. – Хўжайин пулларни қаерга беркитган?

      Ҳамид Бароннинг хонасига қараб қўйди. Шериклари унинг ишорасини тушунишди.

      – Пулни кўтариб келган куним, Барон остонада мени қолдирди. Ўзи қопни кўтариб ичкарига кириб кетди. Деразадан мўраладим, шунда яширган жойини кўриб қолдим. Худди банкнинг темир сандиғига ўхшайди. У ерда яна шунча пули бор экан!

      Володя типирчилаб қолди.

      – Ўғирлаймиз, – деди шерикларига юзланиб.

      – Барон хитланиб қолса, бирортамизни соғ қўймайди. – деди Витя. – Уни узоқроққа кетишини кутишимиз керак.

      – Яқин орада ҳеч қаерга бормайди. – деди Володя. – Ахир Москвадан кеча келди.

      – Аввал режа тузишимиз керак! – деди Ҳамид овозини гўё биров эшитиб қоладигандек пасайтириб. – Бунинг учун камида бир ҳафта кутамиз.

      – Бир ҳафта узоқ, пулларни ишлатиб қўйиши мумкин…

      – Ишлатмайди, Барон ҳеч қачон нақд пулга савдо қилмайди. Иннайкейин у ердаги пулларни ишлатгани билан тугаб ҳам қолмайди.

      – Дўстларим, – деди Володя шерикларига ўйноқи кўзларини жовдиратиб. – Ҳеч эътибор бердиларингми, яқиндан бери лўлининг юриш-туриши ўзгариб қолди. Хаёли ҳам ўзида эмас. Ниманидир ўйлайди, кўп чекади, безовта. Уйда ҳам кам бўляпти!

      – Бирорта фирибгар чув туширгандир-да, – фикр билдирди Витя. – Зарарга ишласа, қовоғидан қор ёғади.

      – Барон яқин кунлар ичида қайсидир лўлининг туғилган кунига боради. Ўша ерда қолиб кетса ажаб эмас, – гапга қўшилди Ҳамид.

      – Қайдан била қолдинг?

      – Телефонда гаплашаётгани қулоғимга чалиниб қолди.

      – Яхши имконият!

      Шундан сўнг улар режа тузишди. Ичкарига ким кириши, пулни олиб чиққанларидан сўнг қаерга қочишни келишиб олишди. Ниҳоят, бўлиб ўтган гап-сўзлар сир сақланишига қасам ичиб тарқалишди.

* * *

      Москвалик лўлилар Баронни иззат-икром билан кутиб олишди. Бу унинг тадбиркор бўлиб, катта маблағ эгаси бўлганлиги учун эмас, балки,