От улыбки станет мир светлей / Җирдә елмаюлар күбәйсен!. Шагинур Мустафин

>Ярдәм ит син өлкәннәргә,

      Тик йөргәнче урамда.

      Әйтер күпләр: «Менә уңган,

      Булыша олыларга!»

      Исемеңне язмасаң да,

      Халык йөртер гел зурлап.

      Язу югала, ә эшең

      Онытылмас бик озак!»

      Бака кашыгы

      Күгәргәнче су коенып,

      Морат кайтты өенә:

      – Менә ни таптым елгадан,

      Карале! – дип сөенә…

      Йөгереп килде сеңелкәше,

      Шул табышны күрергә:

      – Нәрсә ул?

      – Бака кашыгы!

      Җәмиләнең йөзенә

      Борчу чыкты:

      – Ул кашыгын

      Онытып калдыргандыр,

      Илтеп бирик – кашыксыз ул

      Ашый алмый торгандыр!

      Сыбызгы борын

      Галигә зират яныннан

      Үтәргә туры килә.

      Бик курыкканга, йөрәге

      «Чыгам, чыгам!» дип тибә.

      Җитмәсә, сызгыра кемдер —

      Арттан куалар кебек!

      Өенә кайтып егыла,

      «Аһ» килеп тә «ваһ» килеп…

      Өйгә кайткач та, сызгыру

      Тукталмый да тукталмый…

      Шунда гына Гали-батыр

      Ялгышканлыгын аңлый.

      Сызгырган ич үз борыны! —

      Еласынмы, көлсенме?!

      …Куркаклык ул – иң зур хурлык! —

      Харап итә кешене…

      Ак күбәләк

      Ап-ак күлмәген киеп,

      Шаярып, уйнап-көлеп,

      Динә суга йөгерә —

      Әй, үзе соң өлгер дә!

      Кайтып җитә тиз генә,

      Су сибә җитез генә

      Бакчадагы гөлләргә —

      Шул гөлләрне сөйгәнгә!

      Сыйпап үтә таҗларын:

      – Үсегез, – ди, – җаннарым!