Balkondaki Adam. Пер Валё

yoktu, sadece karnının alt kısmında bir yumruk darbesinden olmuş gibi bir iz bulunmuştu.

      Teknik inceleme ekipleri kıyafetleri hakkındaki raporda sıradışı bir şey belirtmemişti. Ancak kızın külotu kayıptı. Hiçbir yerde yoktu. Beyaz pamuklu, altı beden ve bilindik bir markaydı.

      Akşam, adamlar kapı kapı gezip beş yüz tane fotokopi bir anket dağıttı. Yalnızca bir cevap ilgilerini çekebilecek nitelikteydi. Sveavägen 103 numaradaki apartmanda oturan ve bir işadamının kızı olan on sekiz yaşındaki Majken Jansson, saat sekizle dokuz arasında Vanadis Parkı’nda erkek arkadaşıyla birlikte yaklaşık yirmi dakika zaman geçirdiklerini belirtmişti. Tam saatini kestiremiyordu. Hiçbir şey görmemiş ve duymamışlardı.

      Vanadis Parkı’nda ne yaptıkları sorulduğunda kız, bir aile yemeğinde olduklarını ve biraz hava almaya çıktıklarını açıkladı.

      “Biraz hava ha,” dedi Melander düşünceli bir halde.

      “Bacak arasından, şüphesiz,” dedi Gunvald Larsson.

      Larsson donanmada bulunmuştu ve hâlâ ordu yedek hizmetteydi. Arada bir böyle gemici esprileri patlatırdı.

* * *

      Saatler geçmek bilmiyordu. Soruşturma devam ediyordu. Martin Beck, Bagarmossen’deki evine döndüğünde pazar gününü pazartesiye bağlayan gece saat birdi. Herkes uyuyordu. Dolaptan bir kutu bira çıkarıp kendine peynirli sandviç yaptı. Sonra birayı içti ve sandviçi çöpe attı.

      Yatağa yattıktan sonra, bir süre Eriksson adındaki alkolik depocuyu düşündü, üç yıl önce bir iş arkadaşının ceketinin cebinden iki yüz kron çalmıştı.

* * *

      Kollberg uyuyamamıştı. Karanlıkta uzanıp gözlerini tavana dikti. O da ismi ahlak masasının kayıtlarında yazan Eriksson adındaki adamı düşünüyordu. Aynı zamanda Vanadis Parkı’ndaki cinayeti işleyen adam kayıtlarında bulunmuyorsa, o zaman teknolojinin kendisi, Boston katilinin peşindeki Amerikan polisinin işine ne kadar yaradıysa o kadar işlerine yarardı. Yani hiç yaramazdı. Boston katili iki yıl içinde arkasında hiç delil bırakmadan on üç kişiyi öldürmüştü, hepsi yalnız kadınlardı.

      Arada sırada karısına baktı Kollberg. Kadın uyuyordu ama karnındaki bebek her tekme attığında seğiriyordu.

      11

      Pazartesi günü öğleden sonraydı, Vanadis Parkı’nda ölü bir kızın bulunmasının üstünden elli dört saat geçmişti.

      Polis basın, radyo ve televizyon aracılığıyla halktan yardım isteyince üç yüzden fazla ihbar gelmişti. Her bir bilgi kırıntısı kayda alınıyor, sırf bu işte çalışan bir ekip tarafından inceleniyor, sonunda eldeki veriler ayrıntılı olarak analiz ediliyordu.

      Ahlak polisi tüm kayıtlarını tarıyor, adli tıp laboratuvarı olay mahallinden gelen en ufak ipuçlarıyla bile ilgileniyor, bilgisayarlar tüm hızla çalışıyor, polis tüm mahalleyi dolaşıp kapıları çalıyor, şüphelileri ve muhtemel tanıkları sorguya çekiyordu ama yine de, tüm bu koşuşturma onları hiçbir yere götürmemişti. Katil hâlâ meçhuldü ve serbestti.

      Martin Beck’in masasında evrak yığını büyüdükçe büyüyordu. Sabahın erken saatlerinden bu yana ona ulaşan ve ardı arkası kesilmeyen raporlar ve alınan ifadeler üstünde çalışıyordu. Telefon hiç susmuyordu ama Martin Beck biraz nefes alabilmek için önümüzdeki bir saat civarı gelen aramalara Kollberg’den yanıt vermesini rica etti. Gunvald Larsson ve Melander bu aramalardan muaftı; kapalı kapılar ardında oturmuş, ellerindeki belgeleri elekten geçiriyordu.

      Martin Beck dün gece yalnızca birkaç saat uyumuştu, basın toplantısı düzenleyebilmek için öğle yemeğini atlamıştı ki yapılan bu toplantı gazetecileri çok az etkilemişti.

      Esnedi, saate baktı, üçü çeyrek geçtiğini görünce hayret etti. Melander’in departmanına ait olan bir tomar belgeyi toparlayıp kapıyı çaldı ve Melander ile Larsson’un yanına girdi.

      Melander kafasını kaldırmadı. Artık o kadar uzun zamandır birlikte çalışıyorlardı ki Martin Beck’in kapı tıklatışını tanıyordu. Gunvald Larsson, Martin Beck’in elindeki kâğıt yığınına ters ters bakıp şöyle dedi:

      “Yüce Tanrım, daha da mı getirdin? Zaten gırtlağımıza kadar işe battık.”

      Martin Beck omuz silkip kâğıtları Melander’in dirseğinin yanına koydu.

      “Kahve söyleyecektim,” dedi. “İster misiniz?”