Уртак язмыш. Зугра Кутлугильдина

суык көннәре.

      Кояш нурлары көйдереп,

      Бураннары күшектереп,

      Сыный тәкъдир җилләре.

      Бер бөлдерә,

      Бер көлдерә

      Өлешкә төшкән гомер.

      Хәсрәтләргә, югалтуга,

      Шатлыкларга, юатуга

      Сабырлар гына түзәр.

      Бер көн табыш,

      Бер көн сагыш –

      Аклы-каралы тормыш.

      Табышларга коендырып,

      Сагышларга көендереп,

      Әй сыный безне язмыш.

      Күрше хакы

      Күршеләргә кунак килсә,

      Син дә казаныңны ас.

      Кунак күрсәткәнне көтмә,

      Ишегең, капкаңны ач.

      Күршеләргә бәла килсә,

      Ач күңел ишекләрең.

      Иңнәреңне куеп, тарат

      Кайгыларын, шикләрен.

      Ут алсаң да, кот алсаң да,

      Күрше тугандай якын.

      Үзең ничек, алар шулай —

      Онытма күрше хакын.

      Без бит әле юрматылар

      (Фёдоровка районы Батыр авылында туган дәү әнием – әтиемнең әнисе Мәрхәбә Низам кызы Котлыгилдинаның әйткәне)

      Башкортстан, курай таҗы кебек,

      Ырулардан торган илгенәм.

      Шул илемдә минем туган ягым –

      Юрматылар яшәгән җиргенәм.

      Ир-егетләр көрәш мәйданында

      Чая батыр булып дан алган.

      Йолдыз күзле кызлар бәйгеләрдә

      Сылукайлар булып танылган.

      Ашказарның суы, җанчишмәдәй,

      Көч-куәтен бирә батырга.

      Читкә киткән якташларым сагынып,

      Ашкынып тора монда кайтырга.

      Башкортстан дигән зур илемнең

      Бер бизәге – ыру – юрматы.

      Җыр-моңга бай, батыр, матур халкым –

      Шул төбәкнең якты җир-коты.

      Туган ягым Ашказаркай буе –

      Сулыш алган гомер юл башы.

      Атын-затын саклап, мәңге яшәр

      Көчле ыру – безнең юрматы.

      Үземә сорау, җавап

      – Бу дөньяда иң кадерле нәрсә дисең?

      – Туган илем, туган җирем, туган телем.

      – Нәрсәләрсез тормыш юктыр бу дөньяда?

      – Җирсез, утсыз, су, һавасыз яшәп кара.

      – Ниләр юлдаш синең гомер юлларыңда?

      – Хезмәт, намус, хаклык минем кулларымда.

      – Язмышыңда рәхмәтлесең син кемнәргә?

      – Атам-анам, газиз балам, сөйгән ярга.

      – Яшәвеңнең асыллары нәрсәләрдә?

      – Бу дөньяда кеше булып яшәүләрдә.

      Гаилә җыры

      Мин – хатын-кыз. Дөнья минем кулларымда.

      Мәхәббәт һәм тугрылык бар юлларымда.

      Без булганда кот-бәрәкәт куна өйгә,

      Барысы да җырлап тора моңлы көйгә.

      Мин – ир-егет. Дөнья – минем кулларымда.

      Ил саклаучы. Яу коралы – кыннарымда.

      Бәйгеләрдә ярсып чапкан узышчы да,

      Сөю җырын яңгыратам кураемда.

      Без – гаилә. Тату илнең варислары.

      Бездә яши халкыбызның тарихлары.

      Без бар булсак, дөнья булыр,

                                     тормыш булыр,

      Мәңге тынмас иминлекнең тавышлары.

      Калаларда… Авылларда…

      Күрше