Уртак язмыш. Зугра Кутлугильдина

хыял, өметләре

      Калырмыни шулай онтылып?!

      Алар да бит һәр яз җиргә кайта,

      Үлән булып, чәчкә, наз булып.

      Кеше китә җирдән.

      Җырдан китә.

      Истәлеккә аннан моң кала.

      Ул яшәвен шулай дәвам итә

      Хәтер дигән чиксез дөньяда.

      Гомер хакы

      Гомер бурыч кайтарудан тора…

      Һәр нинең бар хакы, бәһасе.

      Кеше яшәве дә – гомер буе

      Шуны түли-түли янасы.

      Кемдер берәү акыл белән түли,

      Чая җаннар бирә йөрәген.

      Ә кайсылар нахак юлны сайлый,

      Эшкә җигеп терсәк, беләген.

      Кемдер үлчәвендә – югалтулар,

      Ачыш, табыш – берәү өлеше,

      Икенчеләр бурычында исә

      Кеше «аһ»ы ята, күз яше.

      Берәүләрнең юлы – газапларда,

      Кемнәрнеңдер көче – сөюдә.

      Башкаларга – горурлыгы белән

      Тугрылыгы өчен көюдә.

      Ялгызлыгы белән түли кемдер

      Гомер хакын фани дөньяда.

      Аңсызлыгы белән азат микән

      Бурычлардан тик бер дивана?!

      Бәһа

      Бирештең дә бөгелеп төштең,

      Язмыш алгач авызлыклап.

      Әй шатланды бер дошманың,

      Тулды, ташты явызлыктан.

      Башың чатнап ярылудан

      Йөрдең икеле-микеле,

      Бу дөньяда син берүзең

      Бәхетсез кеше шикелле…

      Сиңа – «икеле»!

      Тик бу җирдә кояш һаман

      Кояш булып кала бирде.

      Калтыранып өшегәндә,

      Якты, җылы нурга төрде.

      Куллар чабып көлгән дошман

      Үзе сиңа куәт бирде.

      Шулчак эшең уңга китте,

      Уңышың да ишле-ишле.

      Аңа – «бишле»!

      Тормыш поезды

      Без утырган поезд җилә генә

      Тормыш юлларыннан һәркөнне.

      Эреле-ваклы төрле тукталышлар

      Ымсындыра, дәшә һәркемне.

      Әнә көтә безне балачакның

      Могҗизалар тулы аланы.

      Олы бер сер: нигә кич булганы,

      Нигә көн дә таңнар атканы.

      Телисеңме-теләмисеңме син,

      Көтә безне сагыш-тукталыш.

      Кайгысы да әнә кулын сузган,

      Йөрәгеңне тот та бул таныш.

      Тукталышлар арта барган саен,

      Арта акыл, кими көчләрең.

      Тугры ярлар кебек көтеп ала

      Юлчыларын гомер кичләре.

      Әйләнеш тә берчак тәмам булыр,

      Үткән юллар булыр төш кенә.

      Соңгы тукталышта кешеләрне

      Тик бүтәннәр инде төшерә…

      Пик сәгате

      Пик сәгате. Иртән транспортка

      Утырырмын димә безнең яктан.

      Эш азагы. Өйгә бер маршрут,

      Су буедай халык чират баскан.

      Пик сәгате. Юлда машиналар

      Терәлепләр бара җай гына.

      Шулай үтә безнең тормышыбыз

      Көннәр, айлар, еллар буена.

      Пик сәгате бөтен гомеребез:

      Этеш-төртеш, чират, ашыгу.

      Бушка үткән сәгать-минутлардан,

      Ыгы-зыгылардан талчыгу.

      Тыныч кына, кабаланмый гына

      Бәндәләргә