Şlyapalı Mauqli. Salam Qədirzadə

yoldaşım ağzını açıb gözlərimin içinə baxacaq. Mənə elə qadın lazım deyil, qadan alım”.

      Son zamanlar Canəliyə yaman bağlanmışdım. Onsuz darıxırdım.

      3

      Həmişə də təzə yalanlarım beynimdə hazır idi. Bir sözlə istirahət günlərində – boş vaxtlarım çox məzəli, əyləncəli keçirdi.

      Arabir bizim üçün çay gətirəndə arvad hap-goplu söhbətlərimin ucundan – qulağından eşidirdi.

      Əhvalatın nə yerdə olduğundan xəbərdardı. Onun üçün də məni məzəmmət edirdi:

      – Salman, heç utanmırsan, o boyda vidli-fasonlu kişini barmağına dolamısan?! Meymun-zaddı bəyəm səninçün oynadırsan onu?!

      – Ay qız, axı mən neyləyim? – deyirdim, – Sazan balığı kimi özü tilova gəlir. Mən zarafatsız keçinə

      bilmirəm.

      * * *

      Növbəti görüşümüzdə Canəli bir qədər dəyişmişdi. Yəqin düşünmüşdü ki, həmişə mən Salmanın sözlərinə heyranlıqla qulaq assam deyər, özü qəzet, jurnal oxumur, heç nə bilmir, danışmağa sözü yoxdur.

      Ona görə bu dəfə dünyanın məşhur alimlərindən, yazıçılarından söz salmışdı. Arada bir Şekspirin adını çəkəndə əlüstü, söhbətə qarışmışdım: