Pinokiyo. Карло Коллоди

düşün, Pinokkio, qismətinə təpik atma, – deyə Axsaq Tülkü təklifini təkrarladı.

      Kor Pişik də Tülkünün sözlərinə qüvvət verdi:

      – Tülkü haqlıdır. Məncə də, qismətinə təpik atma!

      Axsaq Tülkü yenidən dilləndi:

      – Unutma, beş sikkən sabaha qədər iki min sikkəyə çevrilə bilər.

      Kor Pişik bu dəfə də onun sözlərinə qüvvət verdi:

      – Düz deyir. İki min sikkəyə çevrilə bilər!

      Pinokkionun heyrətdən ağzı açıla qaldı.

      – Axı bu necə ola bilər?

      Tülkü cavab verdi:

      – Deyim, qulaq as. Axmaqlar ölkəsində yerləşən Sehrli Tala barədə, yəqin ki, eşitmisən. Orada bir çala qazıb içinə bir sikkə qoyursan, üzərini torpaqla basdırırsan, üstünə iki vedrə su, bir çimdik də duz tökürsən, axşam sakitcə uzanıb yatırsan. Gecə sikkə böyüyür, ağaca çevrilir, sonra gül açır, səhər gün çıxandan sonra talaya gəlib görürsən ki, orada gözəl bir ağac bitib, üstündə də saysız-hesabsız güllər – sikkələr var. Beləcə, hər sikkə beş yüz yeni sikkəyə çevrilir, beşi beşə vur, deməli, səhər sənin iki min beş yüz qızıl sikkən olacaq.

      Pinokkio bu dəfə sevincdən atılıb-düşməyə başladı:

      – Mən həmin sikkələri yığıb iki minini özümə götürəcəyəm, qalan beş yüzünü isə sizə bağışlayacağam.

      Tülkü bu sözlərdən incidi:

      – Bizə bağışlayacaqmış. Allah eləməsin! Biz özümüzçün çalışmırıq, biz yalnız başqalarını varlandırmaq istəyirik.

      Kor Pişik Axsaq Tülkünün son sözlərini təkrarladı:

      – …başqalarını varlandırmaq istəyirik.

      Pinokkio fikirləşdi ki, Tülkü də, Pişik də çox mərhəmətli və namusludurlar, onlara inanmaq olar. Beləcə, bir anda atasını da, ona almağı vəd etdiyi yeni gödəkçəni də, əlifba kitabını da unutdu. Dedi:

      – Elə isə, yubanmayaq! Axmaqlar ölkəsinə yollanmağın vaxtıdır.

      Beləcə, Pinokkio, Axsaq Tülkü və Kor Pişik yola düzəldilər. Axşama yaxın «Qırmızı Xərçəng» meyxanasına çatdılar. İçəri keçib üçü də bir masa arxasında əyləşdilər. Pinokkio dostlarından az yedi. Bütün fikri-zikri qızıl sikkələrin yanında idi.

      Şam yeməyindən sonra Axsaq Tülkü meyxana sahibindən özüylə dostu Kor Pişiyə və Pinokkioya iki ayrı otaq sifariş elədi:

      – Yolumuz uzundur, bir az gözümüzün acısını alaq. Gecəyarısı bizi oyadarsınız ki, səyahətimizə davam edək.

      Meyxana sahibi:

      – Baş üstə, senyorlar, – deyib Tülküylə Pişiyə göz vurdu. Bu o demək idi ki, sizin nə demək istədiyinizi yaxşı başa düşdüm.

      9

      Pinokkio gün ərzində çox yorulduğundan yerinə uzanan kimi yatmışdı. O, yuxuda üstündə qızıl sikkələr bitmiş ağaca əlini yenicə uzatmışdı ki, qapı taqqıltısına oyandı. Gələn meyxana sahibi idi. Gecəyarısı olduğunu xəbər vermək istəyirdi.

      Axsaq Tülküylə Kor Pişik iki saat əvvəl çıxıb getmişdilər. Məgər Pişiyə xəbər gəlmişdi ki, böyük balasının pəncəsi donub və o, ölüm təhlükəsiylə üz-üzədir.

      Dostları sabah dan yeri ağaranda onu Sehrli Talada gözləyəcəkdilər.

      Pinokkio cibindən bir sikkə çıxarıb dünənki naharın pulunu verdi. O, meyxanadan çıxanda hər yer zülmət qaranlıq idi. Birdən Taxta Oğlancığaz kötüyün üzərində zəif bir işıq gördü, bu, balaca bir böcək idi.

      Pinokkio soruşdu:

      – Sən kimsən?

      Balaca həşəratın səsi sanki quyunun dibindən gəlirdi:

      – Mən Danışan İşıldaböcəyin kölgəsiyəm. Sənə bir məsləhətim var. Elə indicə evə qayıt və cibində qalan dörd sikkəni atana ver. Sən gedəndən bəri o, durmadan ağlayır. Hə, bir də, səni asan yolla, bir göz qırpımında varlandıracaqlarını vəd edənlərə əsla inanma. Belələri ya axmaqdırlar, ya da fırıldaqçı. Yadında saxla, öyüd-nəsihət dinləməyən uşaqlar gec-tez peşman olurlar.

      – Yenə boş-boş danışırsan. Səni dinləməyə nə vaxtım var, nə də həvəsim. Gecən xeyrə qalsın, İşıldaböcək.

      – Xeyrə qarşı, Pinokkio. Özünü xəta-bəladan və soyğunçulardan qoru!

      Bunu deyib Danışan İşıldaböcək qəfildən qeybə çəkildi. Ətraf yenidən zil qaranlığa büründü.

      Bu zaman Pinokkio arxadan kolların arasında yarpaqların xışıldadığını eşitdi. Geri çevriləndə kömür çuvallarına bürünmüş iki qorxunc fiqur gördü. Barmaqlarının ucunda yeriyən bu fiqurlar onu izləyirdilər. Pinokkio düşündü ki, onlar soyğunçulardır. Başqa yer tapmadığından əlindəki dörd sikkəni dilinin altında gizlətdi. Qaçıb aradan çıxmaq istəyirdi ki, qulağının dibində səs eşitdi:

      – Ölmək istəmirsənsə, pullarını bura ver!

      Pinokkio cavab verə bilmədi, çünki sikkələri dilinin altında gizlətmişdi. Üz-gözünü bürüşdürüb əl-qol hərəkətləri etməyə başladı. O bununla soyğunçuları inandırmaq istəyirdi ki, cibində bir qəpik də yoxdur.

      Hündürboylu soyğunçu dedi:

      – Pullarını bizə ver, yoxsa səni öldürəcəyik.

      Digər soyğunçu onun dediyi son sözü təkrarladı:

      – …öldürəcəyik.

      Pinokkio çarəsizliklə qışqırdı:

      – Yalvarıram, mənə toxunmayın. Atama yazığınız gəlsin, o mənim yoxluğuma dözə bilməz!

      Bu sözləri deyəndə ağzındakı sikkələr göründü.

      – Demək, pulları ağzında gizlətmisən, yaramaz. Tez onları yerə tüpür! – bunu deyib soyğunçulardan biri Pinokkionun burnundan, digəri çənəsindən yapışdı. Bəstəboy soyğunçu cibindən iti bıçaq çıxarıb Pinokkionun dişlərini aralamaq istədi. Lakin Taxta Oğlancığaz ildırım sürəti ilə onun əlini tutdu. Soyğunçunun ətini dişləyib yerə tüpürəndə təəccübdən Pinokkionun matı-qutu qurudu – yerə düşən pişik pəncəsi idi!

      Taxta Oğlancığaz soyğunçuların əlindən çıxıb qaçmağa başladı. Soyğunçular isə onu qarabaqara izləyirdilər.

      Xeyli qaçandan sonra Pinokkio yaxınlıqda bir ev gördü. Qapını döydü.

      Pəncərədən mavi saçlı bir qız göründü. Pinokkio ona yalvardı:

      – Ey gözəl qız, qapını aç. Mənə yazığın gəlsin!..

      Mavi saçlı qız qapını açanadək bayaqdan bəri Pinokkionu izləyən qarətçilər bıçağı onun böyrünə dirədilər. Xoşbəxtlikdən Taxta Oğlancığaz möhkəm ağacdan hazırlanmışdı, bıçaq ona dəyən kimi parça-parça oldu.

      Qarətçilərdən biri dedi:

      – Aydındır, onu asmaq lazımdır!

      Digəri