Üç Muşketyor. Александр Дюма

keçmiş aşağıdan çığırtı eşidildi:

      – Cənablar, mən bu evin xanımıyam, mən xanım Bonasyeyəm! Mən kraliçanın yanında xidmət edirəm!

      – Biz elə sizi gözləyirdik, – ona cavab verdilər.

      Səs-küy qalxdı. Qadın, deyəsən, müqavimət göstərirdi.

      Dartanyan Planşeyə tapşırdı ki, tez Atosun, Portosun, Aramisin dalınca qaçsın. Özü isə qılıncını qapıb pəncərədən küçəyə atıldı. Çöldən qapını taqqıldadıb öz-özünə pıçıldadı: “İndi mən də siçan tələsinə düşəcəyəm. Vay mənimtək siçanı tutmaq istəyən pişiklərin halına!”

      Qapı açılan kimi Dartanyan siyirməqılınc içəri atıldı. Onlara qalib gəlmək o qədər də çətin olmadı, çünki yalnız əsgərlərin başçısında silah var idi. Bir dəqiqə keçmiş qara geyimli dörd nəfər ürkmüş qarğa kimi bayıra qaçdı.

      Xanım Bonasye huşsuz-halsız kresloya yıxılmışdı. İyirmi beş-iyirmi altı yaşlarında gözəl bir qadın idi. Dartanyan yerdə zərif batist yaylıq gördü, yaylığın bir ucuna gerb və tac çəkilmişdi. İlk dəfə Aramisdə gördüyü belə bir yaylığın üstündə az qala onunla vuruşası olmuşdu. Buna görə də yaylığı götürüb qadının cibinə qoydu.

      Qadın gözünü açıb qurtulduğunu görəndə sevindi.

      – Mən sizin qaçırıldığınızı bilirəm, – Dartanyan dedi, – bəs necə azad oldunuz?

      – Məni bircə dəqiqəliyə tək qoydular. Mən də fürsəti fövtə vermədim. Döşəkağıları bir-birinə bağlayıb pəncərədən bağçaya düşdüm, ərimin evdə olduğunu zənn edib qaça-qaça bura gəldim.

      – Xanım, kardinalın adamları ərinizi tutub Bastiliyaya apardılar. Siz ehtiyatlı olmalısınız. Mən qovduğum adamlar kömək götürüb indilərdə qayıdacaqlar. Bizi burada tapsalar, batdıq.

      – Bəli, bəli, siz haqlısınız! – xanım Bonasye qorxa-qorxa dedi. – Buradan gedək, qaçaq!

      Tez evdən çıxdılar. Yolda xanım Bonasye dedi:

      – Gərək cənab de La Portu xəbərdar edək. Üç gün ərzində Luvrda baş vermiş bütün hadisələri o danışa bilər. Mən sizə inana bilərəmmi, cavan oğlan?

      – Mən krala xidmət etmək üçün, kraliçanın rəğbətini qazanmaq üçün əlimdən nə gəlir, hamısını edərəm, özü də təmənnasız, vicdanla.

      – Onda əvvəlcə məni gizlətməyə bir yer tapın.

      Atosun evinin yaxınlığında olduqları üçün Dartanyan oranı təklif etdi. Atos evdə yox idi. Qapıçı Dartanyanı tanıdığından açarı ona verdi.

      – Özünüzü evdəki kimi hiss edin, – Dartanyan dedi. – Qapını içəridən bağlayın, yalnız üç dəfə döyüləndə açarsınız.

      Xanım Bonasye cənab de La Portu görmək üçün Luvra necə gedəcəyini, kimə yaxınlaşacağını, üstəlik, parolu da ona söylədi.

      – Ancaq söz verin ki, sonra o parolu yadınızdan çıxaracaqsınız.

      – Sizə əsilzadə sözü verirəm! – Dartanyanın səmimiliyinə inanmamaq olmazdı.

      – İnanıram. İndi də gedin La Portu yanıma göndərin.

      – Yaxşı, bəs sizi sonra harada görə bilərəm?

      – Məni görməyi çoxmu arzu edirsiniz?

      – Əlbəttə.

      – Bu işi mənim boynuma qoyun.

      Dartanyan xanım Bonasyeyə aşiqanə bir nəzər salıb onunla sağollaşdı. Beş dəqiqə sonra o artıq Luvrda idi. Tapşırığı yerinə yetirib tələsik cənab de Trevilin yanına getdi, kardinalın kraliçaya və Bekingem hersoquna tor toxuduğunu ona danışdı.

      Bekingem hersoqu

      Cənab de Trevildən ayrılanda saat on idi. Qaskoniyalının ağlına gəldi ki, Aramisin yanına gedib xanım Bonasye haqqında ona danışsın.

      Aramisin evinə çatanda qapının ağzında bir kölgə gördü. Əvvəl onun kişi olduğunu güman elədi, amma sonra boyunun gödəkliyindən, bir də yerişindən qadın olduğunu bildi.

      Qadın Aramisin pəncərəsini üç dəfə döydü.

      “Aha, cənab riyakar, demək, siz ilahiyyatla belə məşğul olursunuz! Əzizim Aramis, bu dəfə hər şeyi öyrənəcəyəm”.

      Bir neçə saniyədən sonra pəncərəni içəridən iki dəfə tıqqıldatdılar. Qadın bu tıqqıltıya cavab verdi, pəncərə açılanda isə cibindən yaylıq çıxarıb ucunu göstərdi.

      Xanım Bonasyenin və Aramisin yaylığı Dartanyanın yadına düşdü. Qadınla danışan adamın Aramis olduğuna şübhə eləmirdi. Hər şeyi bilmək arzusu ehtiyat hissini üstələdi. Dartanyan gözlədiyi yerdən çıxıb divarın küncünə qısıldı. Buradan otağın içini asanlıqla görə bilirdi.

      Dartanyan heyrətdən donub-qaldı. Xanımla danışan Aramis deyildi, bir qadın idi. Bu qadın da cibindən yaylıq çıxarıb o biri qadının göstərdiyi yaylıqla dəyişdi. Sonra pəncərə örtüldü. Pəncərənin qabağında dayanan qadın geri dönəndə Dartanyan onu tanıdı.

      “Xanım Bonasye!” Kim deyə bilərdi ki, cənab de La Portun dalınca adam göndərən xanım yenidən tutulmaq təhlükəsini gözünün altına alıb gecənin bu vaxtı Paris küçələrində gəzib-dolaşar! Görəsən, iyirmi beş yaşlı qadın üçün candan şirin nə mühüm iş ola bilər? Əlbəttə, eşq! Bəs bu qadın kimin xatirinə özünü belə təhlükəyə atır?

      Dartanyan onun dalına düşmək qərarına gəldi. Xanım Bonasye onu görəndə çığırıb qaçdısa da, çox qaça bilmədi. Dartanyan əlini onun çiyninə qoyanda diz çökdü:

      – İstəyirsiniz öldürün, ancaq məndən heç nə öyrənə bilməyəcəksiniz!

      – Məni tale özü sizi qorumağa göndərib.

      Qadın onu səsindən tanıyıb sevindi.

      – Ah, sizsiniz, sizsiniz? – dedi. – Allaha çox şükür!

      – Boynuma alım ki, sizə rast gəlməyim bir təsadüfdür. Gördüm bir qadın dostum Aramisin pəncərəsini döyür.

      – Aramis? O kimdir?

      – Siz bu evə birinci dəfə gəlirsiniz?

      – Bəli. Özünüz gördünüz ki, mən bir qadınla danışırdım.

      – Onda, yəqin, o qadın Aramisin dostudur.

      – Bundan xəbərim yoxdur. Di qoluma girin, getdiyim yerəcən məni ötürün.

      – Orada sizi gözləyəcəyəm?

      – Yox.

      – Bəs sizi kim ötürəcək? Kişimi, qadınmı?

      – Hələ bilmirəm.

      – Sizin kimlə getdiyinizi bilmək üçün orada gözləyəcəyəm.

      – Elə isə əlvida! Mənim casusa ehtiyacım yoxdur.

      – İfadəniz çox kəskindir, xanım. Sizi sevən bir adamdan nahaq ehtiyatlanırsınız.

      Gənc qadın başını yırğaladı:

      – Siz