Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι. History Nerds

ον κόσμο. Αλίμονο, όλες αυτές οι αλλαγές έχουν υψηλό τίμημα. Στον απόηχο της Επανάστασης, ακολούθησε μία σειρά συγκρούσεων μεγάλης κλίμακας, οι οποίες είναι γενικά γνωστές ως Ναπολεόντειοι Πόλεμοι. Το μέγεθος και η αγριότητά τους, και η απώλεια ζωών που προκάλεσαν, δεν είχαν προηγούμενο μέχρι τότε, και έδειξαν στον κόσμο που παρακολουθούσε, ότι η αλλαγή χιλίων ετών ιστορίας μπορεί να είναι άγρια, βάρβαρη, και θυελλώδης.

      Στις αρχές του 18ου αιώνα, άρχισε να γίνεται προφανές ότι οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι ήταν διαφορετικοί από οτιδήποτε άλλο είχε ποτέ ζήσει ο κόσμος. Από πολλές απόψεις, οι συγκρούσεις αυτές ξεπέρασαν ακόμη και τον Τριαντακονταετή Πόλεμο των μέσων του 16ου αιώνα. Ήταν πόλεμοι μεγάλης κλίμακας, τακτικής, και στρατηγικής. Πόλεμοι τόλμης και ρίσκου - στρατηγών και αυτοκρατόρων. Αυτοί οι πόλεμοι ήταν η τελευταία φλεγόμενη σπίθα σε μία Ευρώπη που άλλαζε με ταχύ ρυθμό - η τελευταία σύγκρουση πριν τον ερχομό της νέας εποχής: της βιομηχανίας, της πτώσης της μοναρχίας, και των Παγκοσμίων Πολέμων. Παρ' όλα αυτά, άφησαν ένα έντονο σημάδι στον κόσμο όπως τον ξέρουμε, προετοιμάζοντας το έδαφος για μεγαλύτερα πράγματα που έμελλε να έρθουν, και αφανίζοντας γενιές στην πορεία.

      Και όπως ισχύει για κάθε μεγάλης κλίμακας, παγκόσμια σύγκρουση, οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ανόδου ενός ισχυρού ηγεμόνα στην εξουσία - και του πόθου του για όλο και πιο πολλά. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης ήταν ο ηγεμόνας περί ου ο λόγος. Είδωλο για πολλούς, και μισητός σε ακόμη περισσότερους, ο Ναπολέων επισκίασε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, εγκαινιάζοντας μία σύντομη αλλά καθοριστική περίοδο γαλλικής κυριαρχίας στην ήπειρο.

      Ο Βοναπάρτης γεννήθηκε στην Κορσική, από οικογένεια κατώτερων ιταλών ευγενών με καταγωγή από την Τοσκάνη. Επιτήδειος τυχοδιώκτης και καιροσκόπος, ο Ναπολέων αναρριχήθηκε στη στρατιωτική ιεραρχία, διαπνεόμενος από δίψα για δύναμη και επιρροή. Ανήλθε στην εξουσία στον απόηχο της Γαλλικής Επανάστασης, και επέβαλε στρατιωτική δικτατορία στο ήδη ασταθές κράτος, όπου επικρατούσε χάος. Όμως, ακόμη και έτσι, κατάφερε να αποκαταστήσει τη σταθερότητα και να τονώσει τα οικονομικά του κράτους, καθώς και να εφαρμόσει εξαρτημένη γραφειοκρατία, αλλά και να συγκεντρώσει ισχυρό στρατό - όλα αυτά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η ικανότητα και η τόλμη του κέρδισαν τον θαυμασμό και τον σεβασμό κάποιων. Όμως ο όλεθρος, στον οποίο έσυρε την Ευρώπη, έκανε τους περισσότερους να τον μισούν. Η ιστορία των Ναπολεόντειων Πολέμων είναι η ιστορία της ευρωπαϊκής τραγωδίας: πολέμων ανάμεσα σε αδέρφια, και μάταιης αιματοχυσίας. Είναι η ιστορία του Ναπολέοντα, αλλά και η ιστορία εκατομμυρίων ανθρώπων που πέθαναν εξαιτίας του. Ελάτε μαζί μας, καθώς ξεκινούμε ένα δραματικό ταξίδι σε μία περασμένη εποχή, ένα ταξίδι μέσα από τον καπνό του μπαρουτιού και τις επελάσεις του ένδοξου ιππικού!

      Κεφάλαιο I

      Η άνοδος του γίγαντα

      Ιστορικό πλαίσιο και προοίμιο των Ναπολεόντειων Πολέμων

      Η Γαλλική Επανάσταση ήταν αναμφίβολα το σημαντικότερο γεγονός που προηγήθηκε των Ναπολεόντειων Πολέμων. Αυτή η περίοδος κλόνισε την Ευρώπη με τρόπο που είχε να ζήσει και να νιώσει για πάνω από έναν αιώνα, και προετοίμασε το έδαφος για μία σύγκρουση που θα ξεπερνούσε όλες όσες είχαν προηγηθεί. Από το 1787 περίπου, η Ευρώπη βίωνε μία δύσκολη και εκτεταμένη πολιτική και κοινωνικοοικονομική σύγκρουση, και η Γαλλική Επανάσταση έπαιξε βασικό ρόλο σε αυτήν. Ταυτόχρονα με την Επανάσταση, μία σειρά διπλωματικών συμμαχιών και η μετατόπιση της ισορροπίας δυνάμεων ανάμεσα σε μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη επέφεραν ταχεία επιδείνωση στις σχέσεις μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, και οδήγησαν την ευρωπαϊκή ήπειρο προς την κατεύθυνση μίας διαφαινόμενης σύγκρουσης. Η Αυστρία και η Πρωσία σύναψαν μία απρόσμενη διπλωματική συμμαχία, και στην Ανατολή, η Ρωσία γινόταν όλο και πιο ισχυρή, και συνέχιζε τη σταθερή επέκτασή της. Ωστόσο, αυτή η επέκταση προκάλεσε την αυξανόμενη δυσαρέσκεια των δύο σπουδαιότερων γειτόνων της Ρωσίας - της Τουρκίας και της Πολωνίας - εις βάρος των οποίων προχωρούσε η επέκταση. Η κατάσταση κλιμακώθηκε με τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1787, μία σύγκρουση που κράτησε μέχρι το 1792 - όλα υπέρ της Ρωσίας. Στην πραγματικότητα, οι Οθωμανοί Τούρκοι και οι Ρώσοι πρωταγωνίστησαν σε μία σειρά πολέμων στο παρελθόν. Αυτή τη φορά, οι Οθωμανοί, ξεκίνησαν μία σύγκρουση με σκοπό να πάρουν πίσω τα εδάφη που είχαν χάσει από τους Ρώσους. Η προσπάθειά τους κατέληξε σε αποτυχία, και χρησίμευσε μόνο για να κάνει πιο ισχυρή τη Ρωσία, να εδραιώσει τα σύνορά της, και να ισχυροποιήσει τη θέση της στη Μαύρη Θάλασσα.

      Στην αντίπερα όχθη, η Ρωσία αντιμετώπιζε αυξανόμενες εντάσεις με την Πολωνία - με την οποία, επίσης, είχε μακρά ιστορία αντιπαλότητας. Ο πολωνός βασιλιάς και Μέγας Δούκας της Λιθουανίας, Στανισλάβος Αύγουστος Πονιατόφσκι (Στανισλάβος Β΄ Αύγουστος) βρισκόταν σε διαδικασία ταχείας ισχυροποίησης του πολωνικού κράτους μέσω μίας σειράς μεταρρυθμίσεων. Με τον τρόπο αυτό, ενεργούσε ενάντια στις επιθυμίες και τους σκοπούς της αυτοκράτειρας της Ρωσίας, Μεγάλης Αικατερίνης, της οποίας υπήρξε εραστής κάποτε. Επίσης, είναι και ότι η τελευταία συνέβαλε στην άνοδο του Πονιατόφσκι στον πολωνικό θρόνο από την πρώτη στιγμή. Παρ' όλα αυτά, η αυξανόμενη ισχύς και η ανεξαρτησία της Πολωνίας θεωρήθηκαν ως πιθανά εμπόδια για τον ρωσικό επεκτατισμό