Чыстая цікаўнасць. Вячеслав Ганич

-2 ўяўляла сабой бясконцую бясплодную пустыню.

      Адкінуўшыся на спінку крэсла, Венгар сумежыў павекі. Пачуццё стомленасці не пакідала яго. Колькі ён ужо займаецца Лантаной-2? Час перастала мець значэнне. Значэнне мелі толькі даследаванні. Яму было зразумела: Лантана-2 завалодала ім.

      «З чаго ўсё пачалося? – падумаў Венгар. – З сігналу. Я злавіў сігнал, які сведчыў аб наяўнасці розуму, і прымчаўся сюды. – Ён пазяхнуў. – Але Лантана-2 безжыццёвыя, а я да гэтага часу тут. Чаму я не адлятаю?»

      Венгар ведаў, што прыцягвае яго ў Лантане-2. Разважаючы аб высадцы, ён задрамаў. З яркага святла да яго з'явіўся невыразны, змазаны вобраз жонкі. Сны, звязаныя з жонкай, наведвалі яго ўсё часцей па меры знаходжання побач з Лантаной-2.

      Венгар аддаваў сабе справаздачу, што прыляцеў да Лантаны-2 з чыстай цікаўнасці. Чыстая цікаўнасць цягнула яго ўніз. Ён, як шмат разоў раней, вывеў на галаграфічны куб трохмерны малюнак вобласці, адкуль зыходзіў сігнал. Перад ім працягнуліся старажытныя разваліны. Сярод шэрага нагрувашчванні камянёў чарнела пляма, якая не перавышала ў папярочніку даўжыні «Ніта». Яна паглынала любыя віды выпраменьвання, выкарыстаныя вугорцам для яе вывучэння.