Şermin. Tevfik Fikret

Şermin

      İTHAF

       “Yuva” 1 nınminiminiyavrusuna…

      Yuvaşefkatyuvasıdır,

      Ninelerdironuyapan;

      Fakatyavrum,seninyuvan

      Birmarifetyuvasıdır;

      Bunuancakirfanyapar,

      Bununayrıdeğerivar.

      Sevyuvanı;oradasen

      Kardeşlerinlekoşarak,

      Ötüşerek,oynaşarak,

      Öğrenirsin–öğrenmeden

      Nedirzahmet,nedirkeder,–

      Faidelibirçokşeyler.

      Haydiyuvana,yavrucak;

      Omarifetyuvasıdır,

      Vefaziletyuvasıdır.

      Ordafikrinuyanacak;

      Ordakanataçacaksın,

      Yükseklereuçacaksın!

      ŞERMİN’İN ALFABESİ

      – Alfabeni oku, cicim.

      – A, b, c, ç, d, e, f;

      G, h, ı, i, j… yok, k, l;

      M, n, o, ö, p, r, s, ş;

      T, u, ü, v, y, z…

      Bir de yumuşak ge (ğ) var.

      – Hangi harfler kalındır?

      – A, ı, o, u.

      – Peki. Hangileri ince?

      – E, i, ö, ü.

      – Hangileri bulunmuyor

      Kelimelerin sonunda?

      – Hocamız dört harf var, diyor:

      B, c, d, g… Nine,

      Ben yoruldum artık!

      – Peki, yalnız söyle; cümle nedir?

      – Cümle… Cümle… evet, o bir

      Kelime dizisidir ki

      Bir fikri tamam anlatır.

      Sonuna da nokta konur.

      – Süreksiz sert hangileri?

      – Bilmiyorum!

      – Yok, bilirsin.

      – Ç, k, p, t; değil mi?

      – Artık, nine, bana izin.

      – Peki, yavrum, haydi oyna;

      Koca bir aferin sana!

      HEDİYE

      Bugün benim bayram günüm,

      Fakat ablama küskünüm;

      Gelip demeliydi: Şermin;

      Bir yaş daha aldın, sevin;

      Bakınız ben değil ablam,

      Yabancı olsa duramam

      Kardeşçe, dostça, insanca

      Hatırını sormayınca.

                  Lakin şu cici şey de ne?

                  Oo, oo! “Sevgili Şermin’e!”

                  Bir hediye… Ne de güzel!..

                  Mutlak Şehper’dendir. Oh, gel.

                  Cici şey, gel kucağıma;

                  Sürün biraz dudağıma!

                  Ablam da böyle bir kutu

                  Veriverse ne olurdu?

      Benim melek Şehper’ciğim!..

      Fakat acele etmeyim,

      Hakikaten bu ondan mı?

      Boşuna yerdim ablamı;

      İçim ne kadar aldanmış,

      Güzel kutu ablamdanmış,

      Zaten Şermin’in bayramı

      Şehper’in umurunda mı?

                  Beni ablam sever ancak,

                  Böyle başka kim anacak?

                  Melek ablacığım benim;

                  Sen benimsin, ben seninim!

      UMACI

      Şermin umacıdan korkar,

      Zannedenler yanılırlar.

      Hayır, Şermin’de doğrusu

      Yoktur umacı korkusu.

      Eskiden o da korkarmış,

      Onu da korkuturlarmış:

      “Umacı geliyor!” diye;

      Çocuk, aldanır her şeye.

      Lakin artık yüreğini

      Oynatmıyor ne ecinni,

      Ne cadı, ne dev, ne şeytan;

      Çünkü… Çünkü hepsi yalan!

      Ona her şeyi öğreten

      Ağabeyi, bilmem nerden,

      Bir gün bir kutu getirir,

      Kutuyu Şermin’e verir.

      ”Oynat şu mandalı biraz!”

      Mandalı oynar oynamaz

      Kutu çocuğun elinden

      Fırlar; korktuğunu gören

      Ağabeyi der ki: “Şermin,

      Seni titreten şu hain,

      Şu korkunç şey ki kutudan

      Çıkıverdi, bir kuzudan

      Koparılmış bir avuç yün,

      Biraz kâğıt, biraz da dün

      Sana verdiğim tel yok mu,

      İşte ondan ibaret.... Bu,

      Seni titretti; çünkü sen,

      Yazık, böyle boş şeylerden

      Titreyecek kadar boşsun.

      Tekmil cadın, koncolozun2!

      İşte böyle hoştur.” Şermin,

      O gün korkmamaya yemin

      Etti; artık yalan, dolan

      Çarşamba karılarından,

      Cadılardan titremiyor,

      “Hep kutuda onlar!” diyor.

      Aklı başında insanlar

      Yalnız fenalıktan korkar!..

      MUHALLEBİM VE MEKTEBİM

      Ninem sordu: “Şermin, kimi

      Çok seversin?” “O, ninemi!”

      “Başka?” “Babamı şüphesiz”

      “Daha?” “İzin verirseniz

      Sayayım: Muhallebimi,

      Sütlacımı, şekerimi,

      Hep şekerlemelerimi;

      Biraz da gevrek severim…

      Fakat en çok mektebimi,

      Mektebimi pek severim.

                           Âli bina!..

      Neler öğretir o bana!

      Tam bir hafta oluyor ki

      Biliyorum: Dünya iki

      Ayrı ve büyük parçadır.

      Avrupa, Asya, Afrika;

                           Bunlar

1

“Yuva”, fazıl kardeşim Sâtı Beyin “Yeni Mektep” inde mini minilere mahsus kısım için tercihen intihap edilen güzel isimdir (Şairin notu).

2

koncoloz: Umacı gibi çocuk korkutmaya yarayan bir uydurma, pek çirkin kimse.