Гомер биштәре / Котомка жизни. Роберт Әхмәтҗанов

сүзе – иген,

      чынлык була килгәч өстәлгә.

      Батырлык ул эзли үзенә тиңен,

      муллыкларга муллык өстәлә.

      Игенчедә иң борынгы сәнгать,

      сыналган ул буын-буынга…

      И башаклар – телгә килгән сәгать

      авылымның басу юлында!

      И кырларда бодай, камыл исе,

      тырышлыктан туган ямьлелек!

      Тутлы куллар, җирне сөю хисе –

      шушы Иҗат җирдә – мәңгелек!

      И сабыйның нәни кулы тоткан

      хәләл икмәк, тормыш терәге!

      Тамырларны безнең шул ныгыткан,

      шаулый ныгып Гомер тирәге!..

      И кырчының сөенеп елмаюы,

      тургай белән таңны каршылап!

      Камылларга карап моңаюы,

      кара көзгә кергәч басулар!..

      И бабамның хәер-фатихасы

      җир кадерен белгән улына…

      Юлдаш булып бара Ил догасы

      игелеккә илткән юлында!

      Буразнага басса күкри җаны, –

      Җирдән килә көче-дәрманы!..

      Бертуктаусыз алга илтә аны

      иминлектән алган фәрманы!..

      «Яшел тауга яттым…»

      Яшел тауга яттым – Җир кешесе, –

      җитте донкихотлык итүләр!

      Биредә – җәй, җирчә тормыш яме,

      яшел тауда йөри көтүләр…

      Ишелеп-ишелеп, җирдә үлән шаулый,

      җиләк исе килә җилләрдән!

      Ачкан гүя дөнья изүләрен,

      җиләннәрен чишеп җибәргән!..

      Көтүченең чыбыркысы монда

      демагогның «хаклык!» сүзеннән

      реальрәк яңгырый! – таудан тауга

      яңгырап кайта

      чыклы эзләрдән…

      Шәһәрләрен ташлап чигендем мин,

      чигенмәдем ләкин җырларда!..

      …Баш очымда гына яшь чикерткә

      сыза икән нинди кылларга?

      Итәгендә аунап яшел тауның

      ятам менә –

      үткән елларда!

      Мирәт буе

      Күк – юылган зәңгәр кафель,

      таштан ташка су ага…

      Яз шигыреңне, каләм әһеле, –

      ак каурыйлар елгада.

      Яр өстеннән аска очты,

      ташка төште чикләвек…

      Менә сиңа көзге почта:

      «Җәең килә чикләнеп.

      Ичмасам, бу ярны, талны

      күзләреңә алып кал!»

      …Салмак кына йөзеп калды

      без тотмаган балыклар…

      Диалог

      – Язга чаклы хушыгыз, тургайларым!

      Яңгырлардан яфрак сипкелле…

      – Без җыр булып тирбәлербез язын,

      ачылырбыз китап шикелле.

      – Язга чаклы хушыгыз, буразналар!

      Сез беләсез вакыт исәбен…

      – Ял итәрбез. Тик әзерли торыгыз

      орлыкларның безгә иң шәбен!

      – Таңга чаклы син дә, йә, хуш, шагыйрь,

      төн буенча сулма сөрлегеп.

      – Күңелем кыры тулып, җыр өлгерде,

      давыл коя аның бөртеген!..

      «Тын ярлар ишелә шаулап…»

      Тын ярлар ишелә шаулап,

      сискәнеп куя таллар.

      Тик кичә генә сыман да,

      еракта икән, томанда

      кул изәп калган ярлар…

      Сискәнеп куя таллар…

      Тын